MALARZ PETAR DOBROVIC (PETAR DOBROVIC) reż. Aleksandar ‘Sasza’ Petrovic, Vicko Raspor, Jugosławia, 1957, 14’

       Film analizujący malarstwo narodowego, serbskiego malarza i polityka – Petara Dobrovica (1890-1942). Wybitny kolorysta („Obraz jest masą kolorystyczną), będący początkowo pod wpływem impresjonizmu i kubizmu, większość życia spędził w Dalmacji poświecając się głównie tworzeniu pełnych słońca pejzaży.

Trzeci film w dokumentalnym dorobku Aleksandara „Saszy” Petrovicia, twórcy dramatu z życia Romów z Wojwodiny: „Spotkałem nawet szczęśliwych Cyganów”.
MALARZE Z MONTMARTRE (LA MAISON AUX IMAGES) reż. Jean Gremillon, Francja, 1958, 19’

       Montmartre – słynna paryska dzielnica artystów, w śród których od drugiej połowy XIX wieku, od czasów impresjonistycznej rewolucji w estetyce. zawsze dominowali malarze. Film opowiada o mistrzostwie współczesnych rzemieśników-artystów – grawerów, rytowników, drukarzy, którzy dzięki tradycyjnym technikom rytowniczym, głównie w metalu, wykonują barwne reprodukcje dzieł wielkich mistrzów.

MARTWA NATURA (STILLEBEN) reż. Jan Lenica, Niemcy, 1969, 16’

       Pierwszy, aktorski film Jana Lenicy – prawdziwie surrealistyczny i najbardziej niezwykły w dorobku reżysera. Lenica poddaje animacji dwie ludzkie postaci zamknięte w pomieszczeniu z kilkoma przedmiotami, w warstwie dźwiękowej ograniczając się do ludzkich oddechów, pomruków monosylab.
MATCZYNE SERCE (THE MOTHERING HEART) reż. David W. Griffith, USA, 1913, 15’
USA, 1913, 15’

       Przykład mistrzowskiej reżyserii i fotografii filmowej amerykańskiego klasyka kina niemego oraz aktorskiego talentu Lilian Gish, która w „Matczynym sercu” po raz pierwszy w wytwórni Griffitha „Biograph” objęła rolę główną. Historia małżeńskiej miłości i zdrady męża, dramatycznej walki o życie dziecka zakończona jedynym możliwym rozwiazaniem ówczesnego kina czyli cudownym happy-endem.
NA PERYFERIACH MIASTA (A VAROS PEREMEN) reż. Miklos Jancso, Węgry, 1957, 28’

       „Proletariacki poemat” najbardziej znanego reżysera węgierskiego inspirowany wierszem „Na peryferiach miasta” węgierskiego poety Józsefa Attili (1905-1937)  - komunizującego twórcy, katastrofisty, piewcy ludzkiej samotności i cierpienia. Jancso znalazł dla tej poezji interesujący ekwiwalent wizualny filmując fabryki i proletariackie dzielnice, wplatając wątek miłości i robotniczego strajku.