MAŁA WIERA reż. Wasylij Piczuł , ZSRR 1988, (130’)
scen. Marija Chmielik, zdj. Jefim Reznikow, muz. Wladimir Matiecki
w.: Ludmiła Zajcewa, Jurij Nazarow, Natalia Niegoda (Natalia Niegoda)
  
Nagroda Specjalna Jury MFF w Montrealu’1988; nagroda FIPRESCI w Wenecji’1998

W tym obrazie zrealizowanym na progu pierestrojki, pada przez długie lata pielęgnowany mit socjalistycznego modelu rodziny. Wiera odrzuca ciasny gorset ideologicznego wychowania i rzuca się na głęboką wodę obyczajowej swobody. Nie zawsze mądrze, ale taka jest cena nagłego zachłyśnięcia się wolnością.
 

 

A RZEKA PŁYNIE reż. Robert Redford, USA 1992(123’)
scen. Richard Friedenberg, Norman Maclean, zdj. Philippe Rousselot, muz. Mark Isham
w. Craig Sheffer, Brad Pitt, Tom Skerritt, Brenda Blethyn, Emily Lloyd

Opis wzajemnych relacji dwóch braci, synów surowego pastora. Ojciec nigdy nie potrafił zbliżyć się do nich, co rzutuje także na relacje między braćmi. Nie wiedzą nic o swoich problemach i nie pomagają sobie nawzajem w ich rozwiązywaniu. Ich "wspólnym" miejscem jest nadrzeczny brzeg: tylko tu, podczas wędkowania, pojawia się coś na kształt rodzinnej harmonii.

 

 

FESTEN reż. Thomas Vinterberg, Dania, 1998 (106’)scen.Mogens Rukov, Thomas Vinterberg, zdj. Anthony Dod Mantle, muz. Lars Bo Jensen
w: Ulrich Thomson, Henning Moritzen, Thomas Bo Larsen, Paprika Steen

 

Sielską atmosferę rodzinnego przyjęcia psuje przykry incydent: głowa domu zostaje otwarcie oskarżona o kazirodztwo. W jednej chwili zostaje zburzony mit rodziny jako bezpiecznej przystani. I zaczyna się seans rodzinnej psychodramy.

 

ODRAŻAJĄCY, BRUDNI, ŹLI reż. Ettore Scola, Wlochy 1976 (107’)
scen. Ruggero Maccari, Ettore Scola, zdj. Dario Di Palma, muz. Armando Trovajoli
w.: Nino Manfredi, Francesco Anniballi, Maria Bosco

Nagroda za reżyserię na MFF w Cannes’1976

Rzymską dzielnice slumsów zamieszkuje wieloosobowa rodzina Giacinto. Trudno powiedzieć co ich łączy (oprócz erotycznych, także kazirodczych więzi), za to dzieli ich wszystko. Kiedy Giacinto dostaje milion lirów odszkodowania za utracone oko, napięcie sięga zenitu. Krewni chętnie uszczknęliby cos z tej fortuny, tyle, że milioner z przypadku wcale nie ma ochoty z nikim dzielić się niespodziewanym przypływem gotówki. Prędzej wyprawi ich na tamten świat...

 

TRZY WIEKI reż. Buster Keaton , Edward F. Cline, USA 1923 (63’)
scen. Buster Keaton , Joseph A. Mitchell, zdj.William C. McGann , Elgin Lessley, muz. Robert Israel
w.: Buster Keaton, Margaret Leahy, Lillian Lawrence, Wallace Beery, Joe Roberts, Oliver Hardy

Buster Keaton udowadnia, że jedyne co się nie zmienia przez wieki to miłość. I grany przez niego bohater – w epoce kamiennej, w starożytnym Rzymie i w dobie współczesnej – z taką samą determinacją walczy o względy wybranki. Przez ten czas zmienił się może tylko model rodziny. Ale to już inna sprawa.