POWRÓT SYNA MARNOTRAWNEGO (Návrat ztraceného syna) reż.: Evald Schorm,  scen.: Evald Schorm, Sergej Machonin, zdj.: František Uldrich, muz.: Jan Klusák, Czechosłowacja 1966 (103 min)
w.: Jan Kačer, Jana Brejchová, Dana Madřická, Milan Morávek, Jiři Menzel

Subtelny portret psychologiczny człowieka nadwrażliwego. Przyczyną jego załamania jest utrata złudzeń wobec ludzi z najbliższego otoczenia oraz wartości, w które dotąd wierzył. Remedium na problemy bohatera ma stanowić pobyt w klinice psychiatrycznej.

ODWAGA NA CODZIEŃ  (Každý den odvahu) reż.: Evald Schorm, scen.: Antonín Máša, Evald Schorm, Jan Čuřík (wg pomysłu Antonína Mášy), zdj.: Jan Čuřík, muz.: Jan Klusák. Prod.: Filmové studio Barrandov, 1964 (87 min)
w.: Jan Kačer, Jana Brejchová, Josef Abrhám, Vlastimil Brodský.

Nagrody: Grand Prix na MFF w Locarno (1966)

Historia 30-letniego mężczyzny, który w latach 50. był gorliwym zwolennikiem socjalizmu i idealistą, myślącym tylko o dobru innych. Został za to nagrodzony wieloma pochwałami i odznaczeniami. Jednak w 15 lat po rewolucyjnych zmianach czasy są już inne. Były przodownik pracy z maszynowni w małym miasteczku stał się dla swego otoczenia postacią nieco komiczną, reliktem dawnej epoki. Jego kryzys, spotęgowany przez problemy osobiste, prowokuje do refleksji, pozwala inaczej spojrzeć na otaczającą go rzeczywistość.

KONIEC PROBOSZCZA (Farářův konec)  reż.: Evald Schorm, scen.: Josef Škvorecký, Evald Schorm (wg pomysłu Josefa Škvoreckiego), zdj.: Jaromír Šofr, muz.: Jan Klusák. CSRS 1968 (95 min)
w.: Vlastimil Brodský, Jana Brejchová, Jan Libíček, Zdena Škvorecká, Jaroslav Satoranský

Tragikomiczna opowieść o fałszywym księdzu. Kościelny z wielkiego miasta, wydalony z parafii w wyniku skandalu, jakiego się dopuścił, wraca w rodzinne strony i zamieszkuje w opuszczonej plebanii. Wzięty za nowego kapłana zostaje zmuszony przez miejscową ludność do świadczenia posług religijnych. Mężczyzna szybko zdobywa autorytet wśród parafian, co budzi niepokój nauczyciela, dotychczasowego przewodnika duchowego społeczności. Obmyśla prowokację, mającą skompromitować uzurpatora, jednak bieg zdarzeń wymyka się spod kontroli i przynosi tragiczne skutki.

SIÓDMY DZIEŃ, ÓSMA NOC (Den sedmý, osmá noc)  reż. Evald Schorm, scen. Zdeněk Mahler, zd.: Václav Hanuš,  muz.: Jan Klusák. CSRS 1969, 103 min
w.: Jan Kačer, Bohumil Šmída, Jan Libíček, Květa Fialová, Josef Bek

Opowieść o źródłach przemocy i irracjonalnym strachu, jaki potrafi ogarnąć człowieka. Ponadczasowa metafora o zamkniętej społeczności, której członkowie pod wpływem nieustalonego niebezpieczeństwa odsłaniają swoje prawdziwe oblicza, ukrywane pod fasadą godności i powagi, głośnych deklaracji i gestów o rzekomo szlachetnych motywach. Do wsi przyjeżdża autobus z trupą teatralną wystawiającą widowisko pasyjne. Spektakl zostaje zerwany z powodu braku prądu. Jeden z aktorów zaczyna rozpowszechniać plotki o bliżej nieokreślonym niebezpieczeństwie. Skutki żartu będą tragiczne: nocą wybucha panika.