ORLANDO

(Białystok)

Scenariusz, reżyseria i wykonanie: Agnieszka Baranowska

"Orlando" to historia  Heli von Helutce - garderobianej, która zaczytując się w harlequinach, postanawia znaleźć idealną miłość. Dziwne i z każdą chwilą coraz bardziej wymykające się spod kontroli relacje mężczyzn i kobiet, wymyślanych przez Helutkę, powoli kompromitują w jej oczach istotę związku między kobietą a mężczyzną. Helutce nie odpowiada ani Poeta, ani małomówny Pantoflarz, nuży ją udawanie Idiotki, czy Wieśniaczki. Nawet wcielając się w postać Histeryczki, nie odnajduje w ramionach Ruskiego Generała upragnionej namiętności.

Szczytem tej lawiny ożywionych form jest Mizogin, prawiący morały na temat kobiet, niczym Oscar Wilde. Helutka w ramach zemsty, zmusza go kilkakrotnie do zmiany płci by ostudzić jego łatwość w osądzaniu kobiet. Efekt tej zabawy jest zaskakujący... ale nie ma się czemu dziwić, bo, jak stwierdza sama bohaterka: "Płeć w miłości nie ma żadnego znaczenia."

Spektakl "Orlando", inspirowany między innymi "Orlandem" V. Woolf, "Pigmalionem" B. Shawa, "Portretem Doriana Graya" O. Wilde'a, ukazuje dwoistość ludzkiej natury, jej ciągłe pragnienie bycia kimś innym, lepszym, pragnienie doskonałej miłości, doskonałego mężczyzny, doskonałej kobiety. Ośmiesza stereotypy dotyczące kobiet i mężczyzn, kpiąc z ról przypisywanych i narzucanych obu płciom. "Orlando" obnaża ludzkie wątpliwości wobec jednoznaczności bycia tylko kobietą lub tylko mężczyzną.

Sample Image

 

SOLO

(Warszawa)

Scenariusz, reżyseria i wykonanie: Zbigniew Kowal

"Solo" to autorski monodram Zbigniewa Kowalskiego, który swoją  premierę miał w 2006 roku w Studium Teatralnym w Warszawie, i z którym autor wystąpił na festiwalu Terra Polska w Berlinie (2006). Tekst ?Solo? ma formę współczesnego poematu, opowiada historię człowieka, amatora biegania, który wypadł nagle z kolein akceptowalnego społecznie życia i nie potrafi załapać się na oferty przywrócenia go do normalności, błądzi, zamyka się w sobie, aż w końcu eksploduje, wchodzi na słup wysokiego napięcia, by ostatecznie rozwiązać swój problem.

Monodram odbywa się w pustej przestrzeni (bez scenografii). Wykonawca wyglądający jak uczestnik maratonu (w stroju do biegania) wprowadza nas w tajniki swojej historii, balansując zręcznie pomiędzy ironią, a dojmującą szczerością, zawsze jednak językiem przenikliwej współczesnej poezji. Siłą monodramu jest po pierwsze tekst (w skład, którego wchodzi między innymi utwór ?ANKIETA? wyróżniony przez Jarosława Klejnockiego na warszawskim Turnieju Nocy Poetów), po drugie niecodzienna forma prezentacji - momentami w pełnym biegu, po trzecie świetne aktorstwo.

Sample Image