KINO "PARADISO" (Nuovo Cinema Paradiso) reż.: Giuseppe Tornatore; scen.: Giuseppe Tornatore; zdj.: Blanco Giurato; muz.: Nenio Morricone; Włochy/Francja 1988 (120 min.)

w.: Philippe Noiret (Alfredo), Jacques Perrin (Salvatore), Salvatore Cascio (Salvatore jako nastolatek), Mario Leonardi (Salvatore jako chłopak), Agnese Nano (Elena)

Nagroda Specjalna Jury na MFF w Cannes' 1989; Oscar' 1989 dla najlepszego filmu zagranicznego

Znany włoski reżysera Salvatore po latach powraca pamięcią do czasów dzieciństwa spędzonego w małym sycylijskim miasteczku...
Toto (tak nazywają w mieście małego Salvatore) przyjaźni się z miejscowym kinowym operatorem Alfredo, który wprowadza chłopca w magiczny świat ruchomych obrazków. Toto dzień po dniu spędza w ciemnej kinowej sali, chłonąc pojawiające się na ekranie obrazy i marząc o samodzielnym robieniu filmów. Kino staje się także dla niego źródłem pierwszych miłosnych doświadczeń...

WSZYSTKO NA SPRZEDAŻ reż.: Andrzej Wajda; scen.: Andrzej Wajda; zdj.: Witold Sobociński; muz.: Andrzej Korzyński, Polska 1968 (104 min)


w.: Beata Tyszkiewicz (Beata), Elżbieta Czyżewska (Ela), Andrzej Łapicki (Andrzej), Daniel Olbrychski (Daniel), Witold Holtz (Witek) oraz Małgorzata Potocka, Elżbieta Kępińska, Bogumił Kobiela, Irena Laskowska, Tadeusz Kalinowski, Wiesław Dymny, Wojciech Solarz, Józef Fuchs, Witold Dederko. Andrzej Kostenko

Nagroda polskiej Krytyki Filmowej '1969 "Syrenka Warszawska" za najlepszy polski film sezonu

Skonstruowany wokół motywu poszukiwań zaginionego bez wieści aktora, który nie zjawił się na planie, obraz pasji, namiętności i słabości środowiska ludzi filmu. W czasie realizacji filmu nie zjawia się na planie aktor kreujący główną rolę. Karkołomny skok do pociągu wykonuje za niego reżyser . . . Ela - żona aktora i dawna miłość reżysera, oraz Beata - żona reżysera i dawna miłość aktora starają się go odnaleźć. W trakcie tych poszukiwań dociera do nich wiadomość, że zginął on wyskakując z pędzącego pociągu. Reżyser nie wie, co zrobić z nieskończonym filmem. Angażuje Daniela - przyjaciela zmarłego, który mimo wahań i oporów decyduje się zagrać...

 
 

 

PURPUROWA RÓŻA Z KAIRU (The Purple Rose of Cairo) reż.: Woody Allen; scen.: Woody Allen; zdj.: Gordon Willis; muz.: Dick Hyman; USA 1985 (81 min)


w.: Mia Farrow (Cecilia), Jeff Daniels (Tom Baxter/Gil Shepherd), Danny Aiello (Monk), Irving Metzmann (właściciel kina), Stephanie Farrow (siostra Cecilii), David Kieserman (właściciel restauracji), Ed Herrmann (Henry), John Wood (Jason), Deboah Rush (Rita), Van Johnson (Larry), Zoe Caldwell (hrabina), Eugene Anthony (Arturo), Ebb Miller (szef orkiestry), Milo O'Shea (ojciec Donelly), Alexander H. Cohen (Raoul Hirsh), Dianne Wiest (Emma)

Nagroda FIPRESCI na MFF w Cannes '1985; Cezar '1986 za najlepszy film zagraniczny; BAFTA Awards '1996 za najlepszy film i scenariusz; Złoty Glob '1996 za najlepszy scenariusz

(?) Bohaterką utworu, którego akcja rozgrywa się w czasach Wielkiego Kryzysu, jest pechowa kelnerka, obarczona mężem obibokiem, szukająca ucieczki od swych codziennych kłopotów w kinie. Marzenia Cecilli o oderwaniu się od szarej egzystencji są tu tak silne, że zaciera się granica między fikcją a realnością. Filmowy amant schodzi z ekranu, by odwzajemnić miłość wielbicielki, siedzącej wśród widzów...

OSIEM I PÓŁ (Otto e mezzo) reż.: Federico Fellini; scen.: Federico Fellini, Tullio Pinelli, Ennio Flaiano, Brunello Rondi; zdj.: Gianni di Venanzo; muz.: Nino Rota; Włochy 1963 (130 min)
w.: Marcello Mastroianni (reżyser filmowy Guido), Anouk Aimée (Luisa), Claudia Cardinale (Claudia), Sandra Milo (Carla), Guido Alberti (producent), Mario Conoćchio (dyrektor), Cesarino Micelli Picardi (inspector wytwórni), Bruno Agostini (sekretarz), John Stacy (kasjer), Madelaine Lebeau (aktorka francuska), Mario Pis? (Mezzabotta), Barbara Steele (Gloria)

Grand prix na MFF w Moskwie '1963; Oscary '1963 za najlepszy film zagraniczny i kostiumy

Najbardziej autobiograficzny z filmów Felliniego. Bohater musi nakręcić dziewiąty film w swojej karierze. Guido, 45-letni reżyser, przybywa do uzdrowiska z zamiarem napisania scenariusza, ale brak mu pomysłów. Analizuje swoje życie, powraca do czasów dzieciństwa, do poznanych kobiet...

Młodziutka aktorka Claudia wnosi promyk nadziei na odmianę. Na konferencji prasowej przed pierwszym klapsem Guido wyobraża sobie swoje samobójstwo. Zdecydowany na rezygnację z planów artystycznych, odzyskuje wiarę w siebie widząc otaczające go postaci z własnych filmów.

NIEWOLNICA MIŁOŚCI (Raba lubwi) reż.: Nikita Michałkow; scen.: Fridrich Gorensztejn, Andriej Konczałowski; zdj.: Paweł Lebieszew; muz.: Eduard Artemiew; ZSRR 1975 (92 min)

w.: Jelena Sołowiej (Olga Wozniesienska), Rodion Nachapietow (Wiktor Potocki), Aleksandr Kaliagin (Kaliagin), Oleg Basiłaszwili (producent), Konstantin Grigoriew (Fiedotow), Nikołaj Pastuchow (scenarzysta), Wiera Kuzniecowa (matka Olgi), Nikita Michałkow (rewolucjonista)

Akcja filmu toczy się podczas wojny domowej w Rosji. Stary świat się wali, zwyciężają bolszewicy, tylko gdzieś na południu kraju znajduje się zakątek pozornego spokoju, w którym filmowcy kręcą jakiś bzdurny melodramat. Taka sytuacja nie może jednak trwać wiecznie. Główna bohaterka, popularna aktorka zostaje wciągnięta w konspiracyjno-miłosną intrygę, która udowadnia jej w dobitny sposób, że realne życie potrafi być bardziej ekscytujące i niebezpieczne, niż to które odtwarzane jest przed kamerą...