POCIĄG reż.: Jerzy Kawalerowicz; scen.: Jerzy Kawalerowicz, Jerzy Lutowski; zdj.: Jan Laskowski; muz.: Andrzej Trzaskowski; Polska 1959 (95 min)

Wyróżnienie specjalne za najlepszą rolę kobiecą (Lucyna Winnicka) na MFF w Wenecji'1960;

Złota Kaczka'1960 (przyznawana przez pismo ?Film?) w kategorii: najlepszy film polski

w.: Lucyna Winnicka (Marta), Leon Niemczyk (Jerzy), Teresa Szmigielówna (żona adwokata), Zbigniew Cybulski (Staszek), Helena Dąbrowska (konduktorka), Ignacy Machowski (pasażer wagonu sypialnego), Roland Głowacki (morderca), Aleksander Sewruk (adwokat), Zygmunt Zintel (pasażer cierpiący na bezsenność), Tadeusz Gwiazdowski (konduktor), Witold Skaruch (ksiądz), Michał Gazda (pasażer umawiający się z żoną adwokata), Zygmunt Malawski (milicjant), Józef Łodyński (milicjant w cywilu), Kazimierz Wilamowski (pasażer śpiący w przedziale konduktorki), Jerzy Zapiór (wygłupiający się chłopak)

Kupiony przypadkowo bilet na miejsce sypialne w pociągu z Warszawy na Hel łączy niespodziewanie młodą kobietę z nieznajomym mężczyzną. Marta ma za sobą jakiś głęboki dramat uczuciowy, Jerzy nie może się otrząsnąć po śmierci kilkunastoletniej pacjentki - samobójczyni - na stole operacyjnym. Trzecią osobą dramatu jest chłopak, Staszek, zakochany w Marcie i podążający za nią, choć, jak można się domyślać, ona traktowała ich związek tylko jako przelotny romans. Są tu jeszcze stary adwokat z młodą, kokietującą mężczyzn żoną, kierownik pociągu flirtujący z konduktorką, ksiądz. Wiadomość o morderstwie i obecności zabójcy w pociągu powoduje, że dochodzi w pewnym momencie do, nieudanego na szcęście, samosądu...

   
   

 

POCIĄG ŻYCIA (Train de vie) reż.: Radu Mihaileanu; scen.: Radu Mihaileanu; zdj.: Giorgos Arvanitis; muz.: Goran Bregovic; Belgia/Francja/Holandia/Izrael/Rumunia 1998 (101 min)

w.: Lionel Abelanski (Shlomo),  Rufus (Mordechai),  Clément Harari (Rabbin),  Marie-José Nat (Sura),  Agathe De la Fontaine (Esther),  Bruno Abraham-Kremer (Yankele),  Michel Muller (Yossi),  Johan Leysen (Szmecht),  George Ulmeni (Grossman),  Georges Siatidis (Itzik),  Luminita Gheorghiu (Rivka),  Bebe Bercovici (Joshua),  Vladimir Jurascu (Von Glück) 

Nagroda FIPRESCI na MFF w Wenecji'1998

Rok 1941, żydowskie miasteczko w Europie Wschodniej. Szlomo, miejscowy szaleniec, przynosi złe wieści: Niemcy mordują i wywożą w nieznane wszystkich Żydów mieszkających w sąsiednich wioskach. Po długich naradach i sporach, na dobry pomysł wpada Szlomo: aby uciec przed Niemcami zorganizują własny pociąg deportacyjny! Będą zarazem deportowanymi, maszynistami, oficerami i żołnierzami niemieckimi. W ten sposób, przedzierając się przez linie niemieckie wyruszą do Ziemi Obiecanej, do Jerozolimy...

 

 

POCIĄGI POD SPECJALNYM NADZOREM ( Ostře sledované vlaky) reż. Jiří Menzel; scen. Jiří Menzel i Bohumil Hrabal; zdj. Jaromír Šofr; muz. Jiří Šust; Czechosłowacja 1966 (92 min)


w.: Václav Necká ř Milos Hrma), Jitka Bendová (Masza Nonemannova), Vladimír Valenta (zawiadowca Maxim), Libuše Havelková (żona zawiadowcy), Josef Srom (Ladislav Hubicka), Ferdinand Krůta (stryjek Maszy), Vlastimil Brodský (Zedni ček), Alois Vachek (Novak), Jitka Zelenohorská (Zdenka), Milada Jezková (matka Zdenki), Jiří Mende (dr Brabec)l, Pavel Landovský (złodziej), František Husák ( SS-man)

Oscar 1968 dla najlepszego filmu zagranicznego
Grand Prix  na MFF w Mannheim'1966



Wielkie kino według prozy Bohumila Hrabala, pełnometrażowy debiut Jiříego Menzla.
Lata 40. XX wieku, II wojna światowa zmierza powoli do końca. Milosz Hrma rozpoczyna swoją pierwszą pracę ? zostaje dyżurnym ruchu na małej stacyjce kolejowej, gdzie życie płynie spokojnym rytmem, nawet pomimo toczącej się wojny. Jej jedynym przejawem zdają się być przetaczające się przez stację tytułowe ?pociągi pod specjalnym nadzorem? z zaopatrzeniem dla niemieckiej armii na froncie wschodnim.
To, co najważniejsze i najbardziej interesujące, dzieje się poza wielką historią: kierownik stacji zajmuje się hodowlą gołębi, dyspozytor ? uwodzeniem kolejnych kobiet, zaś Milosz próbuje zdobyć śliczną Maszę?
 

 

PODRÓŻNY (Der Besucher) reż.: Dror Zahavi; scen.: André Hennicke; zdj.: Matthias Tschiedel; Niemcy 1991 (87min)
w.: André Hennicke (Leon), Silke Matthias (Almuth) Hans-Uwe Bauer (skrzypek) Anne Moll (matka), Hartmut Puls (szachista), Peter Hiller (śpiewak), Werner Dissel (ślepiec), Axel Wandtke (fotograf)

Leon jest młodym Żydem z Izraela. Po raz pierwszy wybiera się do Niemiec wkrótce po runięciu muru berlińskiego, by uregulować sprawy związane ze spadkiem po rodzicach. Podróżując pociągiem zbiera pierwsze wrażenia na temat ludzi i kraju.

Pociąg wjeżdża do tunelu i w pewnym momencie staje. Obsługa prosi pasażerów o opuszczenie wagonów, Toteż Leon, wraz z innymi, zmuszony jest dotrzeć pieszo do podziemnej stacji metra. Jego wysiłki włożone w kontynuowanie podróży spełzają na niczym. Pociąg owszem przelatuje przez stację, ale bez zatrzymywania. Inni pasażerowie czekają cierpliwie przy kasie. Ale nikt nie próbuje nawet nabyć biletu. Nie z własnej woli Leon został gościem w dziwnym, surrealistycznym świecie.

TOROWISKO reż.: Urszula Urbaniak; scen.: Urszula Urbaniak; zdj.: Bartosz Prokopowicz; muz.:Wojciech Lemański; Polska 1999 (82 min)

w.: Obsada aktorska: Karolina Dryzner (Maria), Ewa Lorska (Krystyna), Ewa Dałkowska (matka Marii), Michał Litwiniec (Robert, brat Marii), Adam Woronowicz (Andrzej), Marcin Dorociński (Zbyszek), Sławomir Orzechowski (Roman), Marek Kalita (Zenek), Henryk Talar (Łazarek, właściciel sex shopu), Adam Ferency (hydraulik Staszek), Danuta Szaflarska (babcia Andrzeja), Ewa Konstancja Bułhak (żona właściciela sex shopu), Dorota Gorjainow (żona kierowcy samochodu), Tadeusz Szymków (kierowca samochodu), Wojciech Białas (Bolek), Łukasz Matecki (?Mały?)

Nagroda za debiut reżyserski oraz aktorski (Karolina Dryzner) na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni' 1999

Opowieść o przyjaźni dwóch dziewczyn z prowincjonalnego miasteczka. Maria pracując w nastawni obserwuje przejazdy pociągów w nieznanych kierunkach. Sama rzadko rusza się z miejsca. Uzależniona od matki, bezwolnie podąża za atrakcyjną, żywiołową Krystyną, podejmującą nieustanne próby wyrwania się z ospałego miasta. Sytuację Marii komplikuje powrót do domu zwolnionego z pracy brata i romans matki z miejscowym hydraulikiem. Szansą na odmianę wydaje się pojawienie młodego maszynisty, Zbyszka, ale skutecznie uwodzi go Krystyna, uprzedzając przyjaciółkę, zanim ta zdoła się do niego zbliżyć. Zgwałcona przez robotnika kolejowego Krystyna ostatecznie traci nadzieję na wyjazd z miasteczka. Maria jest przypadkowym świadkiem gwałtu, jednak nie pomaga koleżance. Przyjaźń między nimi rozpada się ostatecznie, podobnie jak inne związki Marii z bliskimi. Zdeterminowana Krystyna wychodzi za mąż za jedynego adoratora, który jej pozostał, a pozostawiona sama sobie Maria decyduje się na odejście.