JANKO MUZYKANT reż.: Ryszard Ordyński; scen. (na podst. noweli Henryka Sienkiewicza) : Ferdynand Goetel ; zdj.: Zbigniew Gniazdowsk; Polska 1930 ( min)
w.: Stefek Rogulski/Witold Conti (Janko muzykant), Maria Malicka (Ewa Korecka), Adolf Dymsza (Florek), Kazimierz Krukowski (Lopek), Wiesław Gawlikowski (prof. muzyki), Aleksander Żabczyński (dziedzic Zaruba), Tekla Trapszo (matka Janka), Antoni Bednarczyk (ekonom), Stanisław Sielański (kelner)

Muzykę do filmu wykona na żywo taper - Maciej Cugowski

Do opowiadania Sienkiewicza dopisano ciąg dalszy: Janek skazany zostaje przez sąd na pobyt w domu poprawczym; po pewnym czasie ucieka z niego, a nie zastawszy matki, udaje się do Warszawy. Niezaradny i obcy w nowym środowisku znajduje przyjaciół w dwu dzieciach ulicy. Spryt i energia nowych towarzyszy życia dopomagają mu do oddania się umiłowanej muzyce . . . jako grajek uliczny i kawiarniany zdobywa popularność i sławę, a w końcu zaznajamia mu w poważnej już pracy na polu muzycznym. W decydującej jednak chwili, na popisie przed gronem znawców - dosięga Janka jego przeszłość. Zazdrosny o Ewę dziedzic Zaruba demaskuje Janka. Aresztowany pod zarzutem zbrodni podczas ucieczki z domu poprawy dostaje się przed sąd. Zeznania dawnych towarzyszy uniewinniają go. Mimo to myśli o samobójstwie, ale powrót matki, przywiązanie przyjaciół i miłość Ewy wracają mu wiarę w siebie i ochotę do życia.

DUSZE W NIEWOLI reż.: Leon Trystan; scen. (na podst. powieści Bolesława Prusa): Leon Trystan; zdj.: Leonard Zawisławski; Polska 1930 ( min)

w. Ludwik Solski (stary Lachowicz), Mieczysław Cybulski (jego syn Ludwik), Alicja Halama (jego siostra Zosia), Maya Rudzka (Jadwiga Strażyńska), Bolesław Mierzejewski (Jerzy Sielski), Zofia Batycka (Leontyna Łęska), Henryk Kowalski (jej mąż), Lech Owron (Witold Kaniewski)

Muzykę do filmu wykona na żywo taper - Maciej Cugowski

Młody malarz Ludwik Lachowicz, jedyny opiekun młodszej siostry Zosi i zniedołężniałego ojca, nałogowego alkoholika - boryka się ustawicznie z trudnościami, przeważnie natury finansowej. Chcąc kształcić siostrę i jako tako chronić ojca przed zgubnym nałogiem, zmuszony jest ciągle pożyczać pieniądze, to tu, to tam, najczęściej jednak u bogatego kolegi Sielskiego. Stając w obronie napastowanej siostry, Lachowicz związany zostaje w awanturę, wynikiem której jest jednostronny, niesprawiedliwy protokół, dyskwalifikujący Lachowicza jako człowieka honoru. Wycofanie się Sielskiego z konkursu pozwala Lachowiczowi zdobyć pierwszą nagrodę za obraz "Dusze w niewoli". Między Lachowiczem, a fundatorką nagrody, Jadwigą, zawiązuje się węzeł sympatii, kończący się miłością. Na chwilę szczęście odwraca się od Lachowicza rozłączając go z ukochaną i przynosząc śmierć ojca. Czas koi wszystko. Jadwiga zrozumiała swój błąd, który pragnie naprawić.

SZLAKIEM HAŃBY reż.: Mieczysław Krawicz, Alfred Niemirski; scen. (na podst. powieści ?W szponach handlarzy kobiet? Antoniego Marczyńskiego): Anatol Stern; zdj.: Albert Wywerka; Polska 1929 ( min)
w.: Maria Malicka (Marysia Żurkówna), Wanda Zawiszanka (jej siostra Franka), Zofia Batycka (agentka policji obyczajowej), Seweryna Broniszówna (burdelmama senora Elwira), Justyna Czartoryska (Róża Freundlich), Lech Owron (Artur Klug), Bogusław Samborski (Karol Wolak vel Andrzej Marczak), Maria Wrońska (Lucy Ventana), Władysław Walter (Jednooki), Antoni Wojdan (Waldek), Jan Szymański (Miller)

Muzykę do filmu wykona na żywo taper - Maciej Cugowski.

Wiejska dziewczyna Marysia Żurkówna pada ofiarą handlarzy żywym towarem. Zostaje wysłana do Brazylii do Rio de Janeiro, gdzie w jednym z przybytków rozpusty "pracuje" już jej siostra Franka, ściągnięta tu wcześniej przez tych samych bezwzględnych członków szajki. Niestety dziewczyna przybywa za późno. Franka umiera. Z opresji ratują Marysię trzej polscy marynarze. Dziewczyna może wrócić do kraju do swego ukochanego ale dramatyczne przeżycia pozostają w niej na zawsze. Film - prócz dobrze prowadzonej, pełnej dramatycznych zwrotów akcji, ma spore walory plastyczne (szczególnie wyróżnia się scena żydowskiego wesela realizowanego na tle urokliwej zabudowy Kazimierza nad Wisłą.)

POLICMAJSTER TAGIEJEW reż.: Juliusz Gardan; scen. (na podst. powieści Gabrieli Zapolskiej): Juliusz Gardan, Bolesław Land; zdj.: Seweryn Steinwurzel Polska 1929 ( min)
w.: Bogusław Samborski (Tagiejew), Zbigniew Sawan (malarz Władysław Klicki), Antoni Różański (Horski), Maria Bogda (jego córka Jania), Jerzy Marr (jej brat Kazio), Nora Ney (Józia), Eugeniusz Bodo (Markowski), Adolf Dymsza (Siemipudow), Marta Flantz ("Ciotunia"), Lili Romska (piosenkarka kabaretowa), Juliusz Krzewiński (właściciel hotelu), Henryk Rzętkowski (policjant)

Muzykę do filmu wykona na żywo taper - Maciej Cugowski

Policmajster Tagiejew jest panem życia i śmierci mieszkańców pogranicznego miasteczka w dawnej Kongresówce. Prześladuje i nienawidzi jednakowo chłopów i panów, za to - za grube łapówki - popiera wszelkie męty społeczne. Gnębieni obywatele, za namową młodego ?buntowszczyka?, studenta Horskiego, postanawiają wnieść skargę na policmajstra do gubernatora. Tagiejew dowiaduje się o tym przez swą przyjaciółkę Józię, która jest służącą u Horskich i próbuje temu zapobiec.