KLUBOWY KARNET

CAFE DE FLORE

reż.: Jean-Marc Vallée
scen.: Jean-Marc Vallée
zdj.: Pierre Cottereau
w.: Vanessa Paradis (Jacqueline), Kevin Parent (Antoine), Hélène Florent (Carole), Evelyne Brochu (Rose), Marin Gerrier (Laurent), Alice Dubois (Véronique), Evelyne de la Chenelière (Amélie), Michel Dumont (Julien Godin), Linda Smith (Louise Godin)
prod.: Kanada/Francja 2011 (120 min)

Dziwne, niepokojące kino, do którego trudno za pierwszym razem znaleźć właściwy klucz. Ale wciągający, przypominający wędrówkę po mrocznych ścieżkach podświadomości. W środku tej historii znajduje się Antoine: człowiek sukcesu krążący między byłą żoną i córkami, a nową partnerką. Byłby to zwykły melodramat, ale w tej opowieści pojawia się jeszcze jedna kobieta: samotna matka opiekująca się siedmioletnim synem z chorobą Downa. Ich drogi nigdy się nie przetną, ale czujemy, że to właśnie ona jest sednem całej historii. W jaki sposób połączyć te wszystkie wątki? Na tym właśnie polega tajemnica wyrafinowanego scenariusza tego filmu, rozgrywającego się na kilku poziomach rzeczywistości i metafizyki.

CODE BLUE

reż.: Urszula Antoniak
scen.: Urszula Antoniak
zdj.: Jasper Wolf
muz.: Ethan Rose
w.: Bien de Moor (Marian), Lars Eidinger (Konrad), Annemarie Prins (Willie), Sophie van Winden (Anne), Christine Bijvanck (pielęgniarka), Hans Kesting (doctor)

prod.: Holandia 2011 (81 min)

Nagrody za zdjęcia i dźwięk na Festiwalu Filmów Holenderskich’2011

Pielęgniarka Marian przypomina raczej postać nie z tego świata, która przygląda się seksualności ze zdziwieniem i sama dokonuje na sobie erotycznych eksperymentów. Pacjentów dotyka w sposób wyraźnie zmysłowy, fascynuje ją związany z seksem "brud". Sąsiada, który mieszka w bloku naprzeciwko, poznaje w sytuacji skrajnej: oboje z okien swoich mieszkań widzą brutalny, zbiorowy gwałt. Gdy zostaną u niej sam na sam, nie będą parą zakochanych, ale wygłodniałych seksualnie obcych sobie ludzi.

COMIC BOOK CONFIDENTIAL

reż.: Ron Mann
scen.: Charles Lippincott, Ron Mann
zdj.: Jean Churcill, Robert Fresco
muz.: Dr. John, Keith Elliott, Gerard Leckey, Nicholas Stirling
w.: Lynda Barry, Charles Burns, Sue Coe, Robert Crumb, Will Eisner, Al Feldstein, Shary Flenniken, William M. Gaines, Bill Griffith, Jaime Hernadez, Jack Kirby, Harvey Kurtzman, Stan Lee, Paul Mavrides
prod.: Kanada/USA 1988 (90 min)

Reżyser przedstawia historię amerykańskiego komiksu przez pryzmat sylwetek 22 bardzo charakterystycznych artystów. Każdy z nich bardzo chętnie wypowiada się na temat nastrojów panujących w czasach, w których przyszło im tworzyć,

DELIKATNOŚĆ (La Delicatesse)

reż.: David Foenkinos, Stéphane Foenkinos
scen.: David Foenkinos
zdj.: Rémy Chevrin  
w.: Audrey Tautou (Nathalie Kerr), François Damiens (Markus Lundl), Bruno Todeschini (Charles), Mélanie Bernier (Chloé), Joséphine de Meaux (Sophie), Pio Marmaï (François), Monique Chaumette (Madeleine), Marc Citti (Pierre)
prod.: Francja 2011 (108 min)

Młoda wdowa rozpacza po stracie ukochanego, który został potrącony przez samochód w czasie joggingu. Przed śmiercią partnera miała wszystko: pieniądze, miłość i urodę.  Nie potrafi poradzić sobie ze swoją stratą. Rzuca się więc w wir pracy. Wszystko się zmienia, kiedy w jej życiu pojawi się pewien Szwed – kolega z biura. Mężczyzna zakochuje się w niej bez pamięci nie bacząc na to, że wybranka mimo upływu trzech lat od śmierci męża, jest wciąż w żałobie. Ponadto, Marcus zdaje się zupełnie nie pasować do Nathalie, jednak delikatne i taktowne zaloty kolegi sprawiają, że ponownie budzi się w niej miłość. Poukładane życie kobiety sukcesu zmienia się diametralnie.

DOM NA WEEKEND (Was bleibt)

reż.: Hans-Christian Schmid
scen.: Bernd Lange
zdj.: Bogumił Godfrejow
muz.: The Notwist
w.: Lars Eidinger (Marko), Corinna Harfouch (Gitte), Sebastian Zimmler (Jakob), Ernst Stötzner (Ernst), Picco von Groote (Ella), Egon Merten (Zowie)
prod.: Niemcy 2012 (85 min)

Do rodziców mieszkających w zamożnym, podmiejskim domu przyjeżdżają dwaj dorośli synowie. Obaj są poranieni przez życie – jeden się rozwodzi, drugi bankrutuje. Rodzinny dom też nie jest oazą spokoju. Depresyjna matka od lat żyje na psychotropach, ojciec ma kochankę, do której chce odejść.

GRA (Play)

reż.: Ruben Östlund
scen.: Ruben Östlund, Erik Hemmendorff
zdj.: Marius Dybwad Brandrud
w.: Kevin Vaz (Kevin), John Ortiz (John), Yannick Diakité (Yannick), Sebastian Blyckert (Sebastian), Anas Abdirahman (Anas), Tobias Åkesson (Tågvärd), Nana Manu (Nana), Abdiaziz Hilowle (Abdi), Sebastian Hegmar (Alex)
prod.: Szwecja/Dania/Finlandia 2011 (118 min)

Nagroda za reżyserię na MFF w Tokio’2011; nagroda za reżyserię na MFF w Gijon’2011

„Gra” opowiada historię grupy nastolatków ze środowisk znajdujących się w gorszej od innych sytuacji, które wykorzystują panujące na ich temat stereotypy (są czarnoskórzy), aby okradać zagubione w dużym mieście dzieci z dobrych rodzin.

HASTA LA VISTA!

reż.: Geoffrey Enthoven
scen.: Pierre De Clercq, Mariano Vanhoof
zdj.: Gerd Schelfhout
muz.: Meuris, Papermouth
w.: Charlotte Timmers (brunetka), Roos Van Vlaenderen (blondynka), Robrecht Vanden Thoren (Philip), Karel Vingerhoets (ojciec Philipa), Katelijne Verbeke (matka Philipa), Xandra Van Welden (klucznica), Tom Audenaert (Jozef), Gilles De Schrijver (Lars), Tuur De Weert (Roger), Ivan Pecnik (Theo)
prod.: Belgia 2011 (115 min)

Grand Prix na MFF w Valladolid’2011; Grand Prix oraz nagroda publiczności na MFF w Montrealu’2011; nagroda publiczności na MFF w Karlowych Warach’2012   

Całkowicie sparaliżowany Philip porusza tylko głową i jest uzależniony od wózka inwalidzkiego; Lars, sympatyczny blondyn, choruje na raka mózgu, guz systematycznie się powiększa, paraliż objął już nogi, ma świadomość, że niedługo umrze; najstarszy Josef, jest niewidomy i trochę zdziecinniały. Chcą spełnić swoje marzenie: wyruszyć w szaloną podróż do Hiszpanii, bez rodziców, najwyżej z kierowcą, pełniącym jednocześnie rolę opiekuna. Wyrwać się z czterech ścian, uciec od wielkiej miłości rodzicielskiej, która wydaje się im nadopiekuńcza, przeżyć wielką przygodę, także seksualną, znaleźli bowiem w Internecie adres domu publicznego dla takich jak oni. Stracić zatem dziewictwo w wielu wymiarach – oto ich marzenie.

JESTEM Z TOBĄ (IO SONO CON TE)

reż.: Guido Chiesa
scen.: Guido Chiesa, Nicoletta Micheli, Filippo Kalomenidis
zdj.: Gherardo Gossi
muz.: Nicola Tescari
w.: Fabrizio Gifuni (Mędrzec), Carlo Cecchi (Herod), Giorgio Colangeli (Mędrzec), Jerzy Stuhr (Mędrzec), Ahmen Afiene (Mardocheo), Nadia Khlifi (Maria), Mustapha Benstiti (Józef), Mohamed Idoudi (Jezus)
prod.: Włochy 2010 (103 min)

Historia Marii z Nazaretu, matki Jezusa Chrystusa, opowiedziana z nieco innej perspektywy niż zazwyczaj. Reżyser skupił się przede wszystkim na kluczowej roli Marii w formowaniu człowieczeństwa w młodym Jezusie, a samą historię życia Matki Boskiej i jej syna uczynił o wiele bardziej przyziemną, skupiając się na aspektach, które mogą interesować współczesnego widza: wychowywaniu i edukacji dzieci, roli kobiety w społeczeństwie oraz znaczeniu słowa miłość.

WSZYSCY W NASZEJ RODZINIE (Toata lumea din familia noastra)

reż.: Radu Jude
scen.: Radu Jude
zdj.: Andrei Butica
w.: Serban Pavlu (Marius), Sofia Nicolaescu (Sofia), Gabriel Spahiu (Aurel), Mihaela Sirbu (Otilia), Tamara Buciuceanu-Botez (Coco)
prod.: Rumunia/Holandia 2012 (107 min)

Już pierwsza scena wprowadza pewien niepokój. Marius, rozwiedziony stomatolog, prosi ojca o wypożyczenie samochodu. Planuje wakacyjny wypad z córeczką nad morze. Wizyta u rodziców kończy się awanturą, a widz dostaje pierwszy sygnał, że Marius ma problemy z opanowaniem emocji. Kiedy przyjeżdża do byłej żony odebrać córeczkę, sytuacja na dłuższą chwilę się uspokaja. Marius próbuje zyskać względy córeczki, przekonać ją do swoich planów, a cała sekwencja zdaje się sugerować, że chodzi tu o skromny obyczajowy film pod hasłem „marnotrawny ojciec zabiera córkę na wakacje”. Tą sekwencją reżyser usypia czujność widza i kieruje jego uwagę na fałszywy tor. Z pozoru niewinne utarczki pomiędzy Mariusem a byłą teściową, nowym partnerem byłej żony, a w końcu nią samą, przybierają na sile i kończą się niekontrolowanym wybuchem agresji. Marius chce odegrać się za swoje życiowe porażki na wszystkich. W tej reakcji na własny egoizm i brak kontroli nad emocjami, daje upust frustracji. Atmosfera rozgrzewa się do białości, a Marius nie cofa się przed żadną formą przemocy, zarówno fizycznej jak i psychicznej. W tej walce bez reguł wszystkie chwyty są dozwolone, wliczając w to brutalny szantaż emocjonalny na dziecku.

KOBIETA Z PIĄTEJ DZIELNICY (La femme du Vème)

reż.: Paweł Pawlikowski
scen.: Douglas Kennedy, Paweł Pawlikowski
zdj.: Ryszard Lenczewski
muz.: Max de Wardener
w.: Ethan Hawke (Tom Ricks), Kristin Scott Thomas (Margit), Joanna Kulig (Ania), Samir Guesmi (Sezer), Delphine Chuillot (Nathalie), Julie Papillon (Chloé), Geoffrey Carey (Laurent), Mamadou Minte (Omar), Mohamed Aroussi (Moussa)
prod.: Francja/Polska/Wielka Brytania 2011 (85 min)

Amerykański pisarz, który odwiedza stolicę miłości, żeby pogodzić się z byłą żoną i zająć opieką nad swoją kilkuletnią córką, ląduje w efekcie w obskurnym hotelu zarządzanym przez podejrzane typy. Bez bagażu i portfela (zostaje okradziony) podejmuje się nie do końca jasnej, pod względem etycznym, pracy. Poznaje jednak dwie kobiety: dojrzałą i ponętną brunetkę oraz młodą barmankę z ulokowanego w hotelu baru (Joanna Kulig). Z obiema nawiąże romans.

KOŃ TURYŃSKI (A torinói ló)

reż.: Béla Tarr
scen.: László Krasznahorkai, Béla Tarr
zdj.: Fred Kelemen
muz.: Mihály Vig
w.: János Derzsi (Ohlsdorfer), Erika Bók (jego córka), Mihály Kormos (Bernhard)
prod.: Węgry/Francja/Niemcy/Szwajcaria/ USA 2011 (146 min)

Srebrny Niedźwiedź oraz nagroda FIPRESCI na MFF w Berlinie’ 2011

Samotny dom stoi na węgierskiej równinie, suche liście uderzają o wąskie okna. Żyją w nim stary chłop z bezwładną ręką i jego brzydka córka. W stajni jest koń, który nie chce się ruszyć; bity, stoi uparcie w miejscu. Cicha, mechaniczna muzyka powtarza jeden motyw, który miesza się z odgłosem wiatru. Wszystko rozgrywa się w jednej dekoracji, w ciągu sześciu dni.

KORIOLAN (Coriolanus)

reż.: Ralph Fiennes
scen. (na podst. tragedii Williama Szekspira): John Logan
zdj.: Barry Ackroyd
muz.: Ilan Eshkeri
w.: Ralph Fiennes (Koriolan), Gerard Butler (Tullus Aufidiusz), Brian Cox (Meneniusz), Vanessa Redgrave (Wolumnia), Jessica Chastain (Wirgilia), John Kani (Kominiusz), Paul Jesson (Brutus)

prod.: Anglia 2011 (122 min)

Do długiej listy nietypowych inscenizacji mistrza ze Stratfordu dopisał się brytyjski aktor Ralph Fiennes udaną nowoczesną ekranizacją „Tragedii Coriolanusa”.
Ogolony na łyso, zalany krwią Fiennes wciela się  w tytułową rolę krwiożerczego, pełnego pogardy dla rzymskiego pospólstwa charyzmatycznego żołnierza, któremu rosną skrzydła, gdy dokonuje aktu zemsty na swoich wrogach i upokarzających go sojusznikach. Grając boga wojny, nie jest okrutnym automatem, wściekłym, pozbawionym wszelkich ludzkich uczuć zabijaką, co często tej postaci zarzucano. To tyran z duszą.

KURCZAK ZE ŚLIWKAMI (Poulet aux prunes)

reż.: Vincent Paronnaud, Marjane Satrapi
scen.: Vincent Paronnaud, Marjane Satrapi
zdj.: Christophe Beaucarne
muz.: Olivier Bernet
w.: Mathieu Amalric (Nasser-Ali Khan), Edouard Baer (Azraël), Maria de Medeiros (Faringuisse), Golshifteh Farahani (Irâne), Eric Caravaca (Abdi), Chiara Mastroianni (Lili dorosła), Mathis Bour (Cyrus), Enna Balland (Lili)
prod.: Francja/Niemcy/Belgia 2011 (93 min)

Nagroda krytyków filmowych na MFF w Dublinie’2012

To film o ludziach odrzuconych przez własną kulturę, nie potrafiących odnaleźć szczęścia, wyobcowanych. Jest westchnieniem za dawnym Iranem. Główny bohater filmu zamyka się w pokoju i  rozlicza się z samym sobą. Z dzieciństwem – zadrami ze szkoły, rodzicami, konfliktami z bratem. Z dorastaniem i pierwszymi fascynacjami. Ze żmudną nauką gry na skrzypcach pod okiem surowego mistrza. Z odchodzeniem matki, ze sztuką i rolą artysty w muzułmańskim kraju.

LAPOŃSKA ODYSEJA (Napapiirin sankarit)

reż.: Dome Karukoski
scen.: Pekko Pesonen
zdj.: Pini Hellstedt
muz.: Lance Hogan
w.: Jussi Vatanen (Janne), Pamela Tola (Inari), Jasper Pääkkönen (Kapu), Timo Lavikainen (Tapio), Konsta Mäkelä (Hatunen), Asko Sahlman (Martti), Kari Ketonen (Pikku-Mikko), Anna-Leena Härkönen (recepcjonistka), Moa Gammel (Anna), Andriej Cumak (Siergiej), Julia Lubczenko (Jelena)
prod.: Finlandia/Islandia/Szwecja 2010 (92 min)

Grand Prix na M. Fest. Filmów Komediowych w Alpe d’Huez’ 2011; Srebrny Delfin na MFF w Troi’ 2011; Nagroda jury na MFF w Filadelfii’ 2011

Reżyser zaludnia ekranowy świat armią ekscentryków. Janne i jego kumple zaskakują nieprzystosowaniem do rzeczywistości, marzycielską naturą i ostentacyjną pogardą dla stabilizacji. Jedyną prawdziwie istotną wartością w ich życiu wydaje się wzajemna przyjaźń. Choć lapońskie powietrze aż kipi od testosteronu, szybko staje się jasne, że mamy do czynienia wyłącznie z dobrze zaprojektowaną iluzją. Idylla kończy się w momencie, gdy zniecierpliwiona biernością Janne dziewczyna  żąda od niego dostarczenia dowodu miłości. Zmuszony do wyruszenia w podróż mężczyzna na każdym kroku przekonuje się o własnej słabości i uzależnieniu od płci przeciwnej.

LOLLIPOP MONSTER

reż.: Ziska Riemann
scen.: Ziska Riemann, Luci van Org
zdj.: Hannes Hubach
muz.: Ingo Frenzel
w.: Jella Haase (Ariane), Sarah Horvath (Oona), Nicolette Krebitz (Kristina), Thomas Wodianka (Lucas), Sandras Borgmann (Marie), Rainer Sellien (Volker), Fritz Hammel (Boris), Janusz Kocaj (Konas)
prod.: Niemcy 2011 (96 min)

Niemiecki film o zbuntowanych nastolatkach pozostaje rozpięty w efektownym rozkroku między lekkością stylu a brutalnością spostrzeżeń, absurdalnym humorem a poruszającym autentyzmem. Diabelnie zdolna debiutantka Ziska Riemann potrafi nasycić wszystkie te emocje jednakową intensywnością.

Riemann z wyraźną fascynacją przygląda się skomplikowanej relacji gotki i lolitki. Więź rodzącą się między dziewczynami przedstawia jako przedziwną mieszankę rywalizacji, lojalności i pożądania. Na styku tych wszystkich uczuć rodzi się sygnalizowany w tytule potwór. Właśnie taką funkcję pełni wymykająca się spod kontroli młodzieńcza seksualność. Ariane i Oona doskonale zdają sobie sprawę z własnej atrakcyjności – traktowanej jako oręż przeciw hipokryzji świata dorosłych. Zamierzony przez małe prowokatorki cel zostaje osiągnięty. Mieszczańska moralność zaniedbujących je rodziców podlega zanegowaniu, wykpieniu i kompromitacji.

MADRYT 1987 (Madrid, 1987)

reż.: David Trueba
scen.: David Trueba
zdj.: Leonor Rodriguez
w.: José Sacristán (Miguel), Maria Valverde (Angela), Ramon Fontserè (Luis), Eduardo Antuña (kelner)
prod.: Hiszpania 2011 (104 min)

Uznany pisarz zaprasza dziewczynę do mieszkania. Angela jest naiwna, ale myśli, że uda jej się przechytrzyć starego lisa. Pisarz natomiast jest przeświadczony, że na jego terytorium ofiara mu się nie wymknie. Oboje popełniają błąd.  Efekt jest taki, że na skutek podjętej gry, oboje lądują pod prysznicem. Ale pisarz odruchowo przekręca blokadę od drzwi do łazienki, której nie da się ponownie otworzyć. Oboje znaleźli się więc w pułapce bez wyjścia. Są od tego momentu skazani na siebie, bez perspektywy wyjścia. I próbują do tej sytuacji się dostosować. Obnażają się przed sobą nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim psychicznie. Mimo nagości, napięcie erotyczne traci na znaczeniu, a bierze górę docieranie do najbardziej wrażliwych miejsc skrywanych we wnętrzu każdego z nich.

MOJA ŁÓDŹ PODWODNA (Submarine)

reż.: Richard Ayoade
scen. (na podst. powieści Joe Dunthorne’a): Richard Ayoade
zdj.: Erik Wilson
muz.: Andrew Hewitt
w.: Craig Roberts (Oliver Tate), Yasmin Paige (Jordana Bevan), Sally Hawkins (Jill Tate), Noah Taylor (Lloyd Tate), Paddy Considine (Graham Purvis), Gemma Chan (Kim-Lin)
prod.: USA/Anglia 2010 (97 min)

Oliver Tate jak przynajmniej połowa nastolatków w jego wieku, uważa się za jednostkę wyjątkową. Z  kolegami łączy go  milczące porozumienie o jak najszybszym zrzuceniu ze swoich barków ciężaru dziewictwa. A jednak chłopak jest świadomy tego, że wraz z fizycznym zbliżeniem godzi się na zbudowanie głębszej, duchowej więzi.

NAGRODA (El premio)

reż.: Paula Markovitch
scen.: Paula Markovitch
zdj.: Wojciech Staroń
w.: Laura Agorreca (Lucia), Paula Galinelli Hertzog (Ceci), Viviana Suraniti (Maestra Rosita), Sharon Herrera (Silvia), Uriel Iasillo (Walter)
prod.: Meksyk/Francja/Polska/Niemcy 2011 (115 min)

Srebrny Niedźwiedź za zdjęcia na MFF w Berlinie’2011     

Siedmioletnia dziewczynka mieszka na wyludnionej nadmorskiej plaży tylko z matką. Zniszczoną przez sztormy chatkę nieustannie zalewa woda; brakuje podstawowych sprzętów; matka potajemnie wynosi książki i zakopuje je na pobliskich wydmach. Mała bohaterka  ma zakaz mówienia obcym, skąd się tu wzięły, czym zajmują się rodzice, zwłaszcza ojciec, którego ciągle nie ma.

NIEBIESKI PTAK (Blue Bird)

reż.: Gust Van Den Berghe            
zdj.: Hans Bruch Jr.
muz.: Michelino Bisceglia
w.: Bafiokadie Potey (Bafiokadie), Tene Potey (Tene)
prod.: Belgia 2011 (86 min)

Niebieski ptak Gusta van der Berghe to doskonały przykład kina filozoficznego, wizualnego, osobistego i poetyckiego, w którym przepięknie zmontowane kadry i doskonale sfilmowane obrazy (inspirowane malarstwem flamandzkim) uzupełnia wnikliwa refleksja na temat kruchego, ale bogatego wymiaru dziecięcego uniwersum. O ile jednak dzieci i poszukiwany przez nich ptak wydają się w tym filmie postaciami realnymi, o tyle przestrzeń i czas pozostają niezdefiniowane i niedookreślone. Akcja filmu zawieszona jest w próżni, dzieje się poza rytmem dnia i nocy, w przestrzeni wyobraźni i myśli dzieci. Osobnym bohaterem filmu okazuje się zachwycająca pięknem surowa przyroda, współgrająca z emocjami dzieci, doskonale sfilmowana w niebiesko-szarej tonacji barw, w jakiej utrzymany jest cały film.

OSLO, 31 SIERPNIA (Oslo, 31 August)

reż.: Joachim Trier
scen. (na podst. powieści “Le feu follet” Pierre’a Drieu La Rochelle’a): Joachim Trier, Eskil Vogt
zdj.: Jakob Ihre
muz.: Torgny Amdam, Ola Flottum
w.: Anders Danielsen Lie (Anders), Hans Olav Brenner (Thomas), Malin Crépin (Malin), Aksel Thanke (terapeuta), Ingrid Olava (Rebekka), Oystein Roger (wydawca)
prod.: Norwegia 2011 (95 min)

Przez pryzmat postaci Andersa reżyser zagląda za fasadę socjalistycznego raju. Pragnący rozpocząć nowe życie mężczyzna rozpaczliwie poszukuje wsparcia rodziny i znajomych. Zostaje jednak skazany na osamotnienie, gdy orientuje się, że pozornie uporządkowane życie jego bliskich zawiera w sobie jednakową gorycz, frustrację i niespełnienie.

PEWNEGO RAZU W ANATOLII (Bir zamanlar Anadolu’da)

reż.: Nuri Bilge Ceylan
scen.: Nuri Bilge Ceylan, Ebru Ceylan, Ercan Kesal
zdj.: Gökhan Tiryaki
w.: Muhammet Uzuner (doktor Cemal), Yilmaz Erdogan (naczelnik policji), Taner Birsel (prokurator), Ahmet Mümtaz Taylan (Ali), Firat Tanis (Kenan), Ercan Kesal (Muktar), Erol Erarslan (Yasar)
prod.: Turcja/Bośnia i Hercegowina 2011 (157 min)

Grand Prix Jury na MFF w Cannes’2011

Rzecz rozgrywa się na tureckiej prowincji, gdzie grupa policjantów, dwóch oskarżonych, lekarz oraz prokurator przeprowadzają wizję lokalną w celu ustalenia miejsca, gdzie zostały zakopane zwłoki zamordowanego. Rozmowy dotyczą głównie dziwnych obyczajów i zachowań miejscowej ludności. Doktor jest typowym inteligentem, pełni też rolę powiernika i psychologa prokuratora, którego najwyraźniej gnębią wyrzuty sumienia po samobójczej śmierci żony. Zwierza się z nich lekarzowi, opowiadając tak, jakby chodziło o problemy przyjaciela. Druga zagadka wiąże się z motywami zabójstwa w prowadzonym przez policję śledztwie i tożsamością ciała, które w końcu odnajdują po żmudnych nocnych poszukiwaniach.

POWRÓT DO DOMU (Abrir puertas y ventanas)

reż.: Milagros Mumenthaler
scen.: Milagros Mumenthaler
zdj.: Martin Frias
w.: Maria Canale (Marina), Martina Juncadella (Sofia), Ailin Salas (Violeta), Julian Tello
prod.: Argentyna/Szwajcaria/Holandia 2011 (99 min)

Złoty Lampart oraz nagrody za reżyserię i najlepszą rolę kobiecą (M. Canale) na MFF w Locarno ‘2011 ; Grand Prix i nagroda za reżyserię na MFF w Mar del Plata ‘2011 ; nagroda za najlepszy debiut na MFF w Hawanie ‘2011

Marina zajmuje się domem, skupia się na nauce. Dla Sofii najważniejsze są ciuchy, nie przepada za siedzeniem w domu. Za to Violeta godzinami przesiaduje przed telewizorem, ukrywając przed siostrami swoje spotkania ze starszym mężczyzną. Trzy siostry, które muszą same radzić sobie po śmierci babci, balansują między sobą i własnymi tajemnicami.

RAJ: MIŁOŚĆ (Paradies: Liebe)

reż.: Ulrich Seidl
scen.: Ulrich Seidl, Veronika Franz
zdj.: Edward Lachman, Wolfgang Thaler
muz.: Gerrit Wunder
w.: Margarete Tiesel (Teresa), Peter Kazungu (Munga), Inge Maux (przyjaciółka Teresy), Dunja Sowinetz/ Helen Brugat (turystki), Gabriel Mwarua (Gabriel), Carlos Mkutano (Salama)
prod.: Austria/Niemcy/Francja 2012 (120 min)

Pod palmami na plastikowych leżankach jak na tacach leżą kobiety. Czekają na nie milczący, nieruchomi tubylcy z pamiątkami - męskie prostytutki - zarabiający na swoje rodziny. Wkrótce potem kobiety będą rozrywały ich między sobą jak na targu niewolników. Bohaterka Seidla naiwnie łudzi się, że kupiła miłość.

ROMAN POLAŃSKI. MOJE ŻYCIE (Roman Polanski: A Film Memoir)

reż.: Laurent Bouzereau
scen.: Laurent Bouzereau
zdj.: Paweł Edelman
muz.: Alexandre Desplat
prod.: Anglia 2011 (90 min)

Największą niespodzianką półtoragodzinnego dokumentu poświęconego Romanowi Polańskiemu nie są nieznane fakty ujawnione przez polskiego reżysera, który po niedoszłej ekstradycji do Stanów Zjednoczonych zdecydował się wreszcie przerwać milczenie. Raczej już silne emocje: łzy i wzruszenie, rzadko widywane na jego twarzy, wywołane wspomnieniami z przeszłości. Tym, co go naprawdę porusza, są wstrząsające wspomnienia z czasów okupacji, zwłaszcza losy jego rodziny i ojca, który w przeciwieństwie do matki przeżył, wrócił z obozu koncentracyjnego. Polańskiego łączyła z nim szczególna więź, o czym w filmie opowiada.

SKOWYT (Howl)

reż.: Rob Epstein, Jeffrey Friedman
scen.: Rob Epstein, Jeffrey Friedman
zdj.: Edward Lachman
muz.: Carter Burwell
w.: James Franco (Allen Ginsberg), Mary-Louise Parker (Gail Potter), Jeff Daniels (prof. David Kirk), David Strathairn (Ralph McIntosh), John Hamm (Jake Ehrlich), Alessandro Nivola (Luther Nichols)
prod.: USA 2010 (84 min)

Skowyt dzieli się na trzy płaszczyzny czasowe – pierwsza to rzeczony wywiad z Ginsbergiem, podczas którego poeta opowiada o sztuce, życiu ze swoim partnerem Peterem Orlovskym. Na drugą składa się proces oskarżonego o propagowanie obscenicznych treści wydawcy Lawrence'a Ferlinghettiego. I trzecia, czyli istna analiza czytanego przez Ginsberga "Skowytu", wsparta sekwencjami animowanymi.

W PÓŁ DROGI (Halt auf freier Strecke)

reż.: Andreas Dresen
scen.: Andreas Dresen, Cooky Ziesche
zdj.: Michael Hammon
w.: Steffi Kühnert (Simone Lange), Milan Peschel (Frank Lange), Talisa Lilly Lemke (Lilli Lange), Mika Seidel (Mika Lange), Ursula Werner (matka Simone), Marie Rosa Tietjen (siostra Simone), Otto Mellies (ojciec Franka), Christine Schorn (matka Franka)
prod.: Niemcy/Francja 2011 (110 min)

Nagroda Un Certain Regard na MFF w Cannes’2011; Niemieckie Nagrody Filmowe’2012 za reżyserię, produkcję i główną rolę męską (M.Peschel)

W pół drogi to wzruszający dramat o człowieku, który pragnie oszukać czas. Frank dowiaduje się, że ma guza mózgu i zostało mu zaledwie kilka miesięcy życia. Ciężko jest mu się z tym pogodzić, nie rozumie dlaczego to on musi zatrzymać się „w pół drogi”. Dresen towarzyszy mu z kamerą przez okres, w którym postanawia zrozumieć to, co go spotkało. Na ekranie obserwujemy zatem całą gamę uczuć: od gniewu na niesprawiedliwy los, przez obawę przed śmiercią, po żal z powodu niezrealizowanych aspiracji.

WIEDŹMA WOJNY (Rebelle)

reż.: Kim Nguyen
scen.: Kim Nguyen
zdj.: Nicolas Bolduc
w.: Rachel Mwanza (Komona), Alain Lino Mic Eli Bastien (komendant), Serge Kanyinda (Magik), Mizinga Mwinga (Grand Tigre Royal), Ralph Prosper (Rzeźnik), Starlette Mathata (matka Komony), Alex Herabo (ojciec Komony)
prod.: Kanada 2012 (90 min)

Nagroda za najlepszą rolę kobiecą (R. Mwanza) na MFF w Berlinie’2012

Opowiadanie ma styl dokumentalnego reportażu, ale niepostrzeżenie nabiera charakteru magicznej baśni.  Komona ma widzenia, staje się "wojenną czarownicą" na usługach wodza. Te zdolności będą prowadzić ją dalej. Zaczynają jej towarzyszyć zabici rodzice, cali biali jak pomazani wapnem. Czegoś od niej chcą. W dziewczynie zakochuje się żołnierz albinos o przezwisku "Magik". Komona nie chce zostać jego żoną, dopóki nie znajdzie on białego koguta - bo tego chcieli rodzice.

ZAKOCHANA BEZ PAMIĘCI (La vie d'une autre)

reż.: Sylvie Testud
scen. (na podst. książki Frederique Deghelt): Claire Lemaréchal, Sylvie Testud
zdj.: Thierry Arbogast
muz.: André Dziezuk
w.: Juliette Binoche (Marie Speranski), Mathieu Kassovitz (Paul Speranski), Aure Atika (Jeanne), Danièle Lebrun (Denise Bontant), Vernon Dobtcheff (Dimitri Speranski), Yvi Dachary-Le Béon (Adam Speranski), Nicolas Carpentier (Marc Speranski), Sylvie Herbert (Rita)
prod.: Francja/Luksemburg/Belgia 2012 (97 min)

Zakochana bez pamięci to opowieść o młodej kobiecie, która zakochuje się do szaleństwa w mężczyźnie, a potem budzi po dziesięciu latach jako bliska rozwodu matka małego chłopca.