ELIA SULEIMAN
7 DNI W HAWANIE (7 días en La Habana)
reż.: Elia Suleiman, Laurent Cantet, Benicio Del Toro, Julio Médem, Gaspar Noé, Juan Carlos Tabío, Pablo Trapero
scen.: Elia Suleiman, Leonardo Padura, Laurent Cantet, Alejandro Fadel, Martín Mauregui, Julio Medem, Santiago Mitre, Gaspar Noé, Pablo Trapero
zdj.: Daniel Aranyó , Diego Dussuel, Gaspar Noé
w.: Josh Hutcherson (Teddy Atkins), Daniel Brühl (Leonardo), Emir Kusturica, Fidel Castro, Elia Suleiman, Jorge Perugorría (Daniel), Melissa Rivera (Linda), Vladimir Cruz (Angelito), Melvis Santa Estevez (Cecilia), Daisy Granados (Delia), Mirtha Ibarra (Mirta), Leonardo Benítez (José),
prod.: Francja/Hiszpania 2012 (129 min)
Siedmiu reżyserów z siedmiu stron świata przyjeżdża do Hawany. Każdy z nich realizuje krótki film. Większość fabuł to opowieści o bliskich spotkaniach z obcą kulturą.
BOSKA INTERWENCJA (Yadon ilaheyya)
reż.: Elia Suleiman
scen.: Elia Suleiman
zdj.: Marc-André Batigne
muz.: Shabtai Yitzhak
w.: George Khleifi (sąsiad), Manal Khader (kobieta), Michel Piccoli (Święty Mikołaj), Nazira Suleiman (matka), Elia Suleiman (E.S.), Nayef Fahoum Daher (ojciec), Amer Daher (Auni), Jamel Daher (Jaman), Read Masarweh (Abu Basil), Bassem Loulou (Abu Amer), Salvia Nakkara (Adia), Naaman Jarjoura (wujek)
prod.: Francja/Niemcy/Maroko/Palestyna 2002 (92 min)
Nagroda za reżyserię oraz nagroda FIPRESCI na MFF w Canne’s 2002
Tragikomiczna kronika życia codziennego w Palestynie. Główny bohater E.S. - Palestyńczyk z Jerozolimy, zakochany w Palestynce z Ramallah. Sytuacja polityczna pozwala zakochanym spotykać się jedynie po przeciwnych stronach posterunku granicznego. Razem w milczeniu obserwują otaczający ich świat. Rzeczywistość wydaje się bardziej absurdalna niż najlepszy dowcip. Jest tu i święty Mikołaj goniony przez rozwścieczone dzieciaki, i balon z wizerunkiem Arafata, który chcą zaaresztować żołnierze, i wojownik ninja, który występuje w obronie pokrzywdzonych.
KRONIKA ZNIKNIĘCIA (Chronicle of a Disappearance)
reż.: Elia Suleiman
scen.: Elia Suleiman
zdj.: Marc-André Batigne
w.: Ola Tabari (Adan), Nazira Suleiman (matka), Fuad Suleiman (ojciec), Ali Suliman (mężczyzna), Juliet Mazzawi (ciotka), Fawaz Eilemi (Abu Adnan), Leonid Alexeenko (ksiądz), Iaha Mouhamad (pisarz), Elia Suleiman (E.S.)
prod.: Francja 1996 (88 min)
Nagroda im. Luigi De Laurentisa na MFF w Wenecji’1996; nagroda za reżyserię na MFF w Seattle’1997
Film składa się z dwóch części: pierwszej, dziejącej się w Nazarecie i drugiej, z akcją osadzoną w Palestynie. Suleiman zestawił te dwa miasta, aby odsłonić konflikty oraz podkreślić różnice między nimi. Reżyser doskonale pokazał jak konflikt polityczny opanowuje rzeczywistość dnia codziennego mieszkańców, którzy nauczyli się funkcjonować uwzględniając specyfikę miejsca, w którym dane było im żyć
CZAS, KTÓRY POZOSTAŁ (The Time that Remains)
reż.: Elia Suleiman
scen.: Elia Suleiman
zdj.: Marc-André Batigne
w.: Elia Suleiman (E.S.), Ali Suliman (chłopak Elizy), Saleh Bakri (Fuad), Avi Kleinberger (przedstawiciel rządu), Menashe Noy (taksówkarz), Baher Agbariya (żołnierz), Amer Hlehel (Anis), Samar Tanus (matka), Isabelle Ramadan (ciotka Olga), Yasmine Haj (Nadia), Lotuf Neusser (Abu Elias), Leila Muammar (Thuraya), Nina Jarjoura (Rose)
prod.: Francja/Wielka Brytania/Włochy/Belgia 2009 (109 min)
Film, oparty na przeżyciach rodzinnych i wspomnieniach reżysera, opowiada o losach izraelskich Arabów, którzy - jak mówi sam twórca - "od 60 lat są mniejszością we własnym kraju". "Czas, który pozostał" obfituje w dopracowane choreograficznie i często zupełnie nieme sceny, przypominające poetykę burleski z początku dwudziestego wieku.
DROGA DO APARTHEIDU (Roadmap to Apartheid)
reż.: Ana Nogueira, Eron Davidson
scen.: Ana Nogueira, Eron Davidson
zdj.: Ana Nogueira
prod.: RPA/USA 2012 (95 min)
Nagroda za montaż na MFF w Milanie’2012
Dokument przedstawia historię ucisku wynikającego z ‘rozdziału ras’ w Republice Południowej Afryki. Za pomocą obrazów i faktów, pokazuje szokujące podobieństwa w prawie i stosowanych instrumentach przemocy pomiędzy dwoma systemami. Prowadzi to do odważnej tezy mówiącej, że o ile w RPA próbowano wprowadzić apartheid, w Izraelu rzeczywiście się to udało. Autorzy stawiają pytanie, dlaczego państwo południowoafrykańskie spotkało się z międzynarodowymi sankcjami, a Izrael stosujący analogiczne metody represji, pozostaje bezkarny.
