FILMY W SIECI
1001 GRAMÓW reż.: Bent Hamer, prod.: Norwegia/Niemcy 2014 (93 min)
w.: Ane Dahl Torp (Marie), Laurent Stocker (Pi), Hildegun Riise (Wenche)
Nagroda za zdjęcia na MFF w Chicago’2014
Marie jest szanowanym naukowcem. Razem z ojcem pracuje w Organizacji Rządowej, której celem jest otrzymanie naprawdę cennej rzeczy: norweskiego prototypu kilograma. Całe dnie spędza na kalibracji pomiarów w nowoczesnych ścianach instytutu. Marie jest jednym ze strażników krajowego prototypu kilograma – okrągłego kawałku metalu składającego się w 90% z platyny i 10% z irydu. Ten sam rygor, co w pracy, wdraża w życiu osobistym: jeździ śmiesznie małym samochodem elektrycznym, mieszka w sterylnym apartamencie, a w stosunkach międzyludzkich jest precyzyjnie powściągliwa. Rzadko można zobaczyć na jej twarzy jakieś emocje. Nowoczesna efektywność, którą stosuje, skutkuje wielką samotnością i rozwodem.
AFERIM! reż.: Radu Jude, prod.: Rumunia/Bułgaria/Czechy/Francja 2015 (108 min)
w.: Teodor Corban (Costadin), Mihai Comanoiu (Ionita), Toma Cuzin (Carfin Pandolean), Alexandru Dabija (Iordache Cindescu)
Srebrny Niedźwiedź za reżyserię na MFF w Berlinie’ 2015
Wołoszczyzna, 1835 rok. Dwóch jeźdźców przemierza jałowy krajobraz. To lokalny policjant Costadin i jego syn. Jeden ma na wszystko gotowy aforyzm, drugi prezentuje bardziej kontemplacyjny stosunek do świata. Szukają zbiegłego „cygańskiego niewolnika”, który uciekł pewnemu szlachcicowi i podejrzany jest o kradzież. W podróży spotykają ludzi różnych narodowości i przekonań: Turków i Rosjan, Rumunów i Węgrów, chrześcijan i żydów. Wszyscy pielęgnują uprzedzenia i przesądy przekazywane z pokolenia na pokolenie. I nawet, gdy ów zbieg zostaje odnaleziony, przygoda wcale się nie kończy…
AURORA reż.: Rodrigo Sepúlveda, prod.: Chile 2014 (98 min)
w.: Amparo Noguera (Sofia), Luis Gnecco (Pedro), Jaime Vadell (Juez A’guila)
Sofia i Pedro są małżeństwem w średnim wieku. Kochają się, choć nie używają na co dzień wzniosłychsłów potwierdzających to uczucie, osiągnęli stabilną pozycję materialną. Brakuje im tylko jednego: dziecka. Na posiadaniewłasnego stracili dawno nadzieję, starają się więc o adopcję.. Pewnego dnia Sofię elektryzuje artykuł w gazecie o martwym noworodku znalezionym na wysypisku śmieci. Od tej chwili dręczy ją obsesja, że to mogło być niemowlę, które miało trafić do niej w ramach adopcji. Nie może pogodzić się z myślą, że odejdzie bezimiennie z tego świata, nikomu niepotrzebne. Sofia chce urządzić mu godny pochówek.
DO NIEBA reż.: Claudia Llosa, prod.: Hiszpania/Kanada/Francja 2014 (112 min)
w.: Jennifer Connelly (Nana), Cillian Murphy (Ivan), Mélanie Laurent (Jannia), Oona Chaplin (Alice), Ian Tracey (Hans)
Jannia (Melanie Laurent), przyjeżdża do domu Ivana, by zrobić z nim wywiad do dokumentu o jego uznawanej za uzdrowicielkę matce. Przywozi mu materiały wideo z Naną w roli głównej i uwodzi go tajemnicą. Ivan nigdy ich pewnie nie widział, bo pokłosiem rodzinnej tragedii była ucieczka Nany z domu. Mężczyzna nigdy jej nie wybaczył tego odrzucenia, ale i nie uporał się z własnym poczuciem winy. Pchany impulsem zdecydował się jednak wybrać z Jannią w podróż na Koło Podbiegunowe, która dla nich obojga okazała się testem na cierpliwość, wiarę w możliwość dotknięcia absolutu i psychiczno-fizyczne uzdrowienie.
DUREŃ reż.: Jurij Bykow, prod.: Rosja 2014 (116 min)
w.: Artiom Bystrow (Dima), Natalia Surkowa (Nina), Daria Moroz (żona Dimy), Aleksandr Korszunow (ojciec Dimy), Siergiej Arcybaszew (Tulski)
Nagroda za rolę męską (A. Bystrow) i nagroda jury ekumenicznego na MFF w Locarno’2014
Akcja osadzona jest daleko na prowincji, w popadającym w ruinę hostelu wybudowanym w czasach rozkwitu planowej gospodarki ZSRR. Trzeba natychmiast ewakuować 820 osób, gdyż budynek zaczyna pękać. Tyle że nie ma gdzie ani za co ulokować mieszkańców. Pieniądze w kasie miasta zostały rozkradzione. Jeśli sprawa wyjdzie na jaw, skorumpowany mer i jego klika mogą mieć kłopoty, więc z wyjątkiem jedynego uczciwego hydraulika, tytułowego głupca, reszta nie waha się poświęcić życia niewinnych ludzi.
EISENSTEIN W MEKSYKU reż.: Peter Greenaway, prod.: Holandia/Meksyk/Finlandia/ Belgia/Francja 2015 (105 min)
w.: Elmer Bäck (Siergiej Eisenstein), Luis Alberti (Palomino Cañedo), Maya Zapata (Concepción Cañedo), Lisa Owen (Mary Sinclair)
Nagroda za reżyserię na MFF w Seattle’ 2015
Rosyjski reżyser w 1929 roku odbył długą podróż po świecie. Wyruszył z Moskwy, przejechał przez Berlin, Szwajcarię, Paryż, Londyn, wreszcie dotarł do Nowego Jorku, a potem do Hollywood. Po drodze spotkał słynnych artystów początku XX wieku, m.in. Jamesa Joyce’a, Jeana Cocteau, Gertrudę Stein, Gretę Garbo, Ericha von Stroheima, Walta Disneya, Chaplina. Greenaway planował film o tej podróży. Każdemu z artystów, jacy pojawili się na drodze Eisensteina, chciał poświęcić pięć minut. Odłożył jednak ten pomysł na później, a zajął się wyprawą do Meksyku, na którą namówił Rosjanina Chaplin. Eisenstein miał tam zrobić film „Que viva Mexico!”. Nie zrobił, ale przeżył coś, co go zmieniło na zawsze. Reżyser twierdzi, że nakręcił film o śmierci i seksie, choć tego drugiego – mimo że akcja toczy się w czasie meksykańskiego Święta Zmarłych – jest zdecydowanie więcej. Twórca filmu sugeruje, że w Meksyku Eisenstein odkrył swoją seksualność, przeżywając intensywną przygodę z przydzielonym mu opiekunem Palomino.
GOTTLAND reż.: Viera Čakanyová, Petr Hátle, Rozálie Kohoutová, Lukás Kokeš, Radovan Sibrt, Klára Tasovská, prod.: Czechy/Polska 2014 (100 min)
w.: Clastimil Čanek, Viera Čakanyová, Michal Dvořacek, Leonard Edney, Tomáš Fišer, Jana Fišerová, Barbora Havlasková, Petr Hofman
Obrazki z niewesołej powojennej historii południowych sąsiadów. Wnikliwe i poruszające spojrzenie na dzieje swojego narodu młodzi Czesi – żaden z twórców tego zlepionego z archiwalnych kadrów, animacji i pełnokrwistych fabuł serialu dokumentalnego nie przekroczył trzydziestki – zawdzięczają Polakowi. „Gottland” oparto bowiem na książce Mariusza Szczygła.
KAPITAŁ LUDZKI reż.: Paolo Virzì, prod.: Włochy/Francja 2013 (110 min)
w.: Fabrizio Bentivoglio (Dino Ossola), Matilde Gioli (Serena Ossola), Valeria Bruni Tedeschi (Carla Bernaschi)
Nagroda publiczności na Europejskim Festiwalu Filmowym w Sewilli’2014; nagroda publiczności na MFF w Gandawie’2014; David di Donatello Awards’2014 za najlepszy film, scenariusz, rolę kobiecą (V. Bruni Tedeschi), drugoplanową rolę męską (F. Gifuni) i kobiecą (V. Golino), montaż i dźwięk
Akcja toczy się wokół tragicznego wypadku drogowego. Reżyser nie wyjaśnia, kim jest poszkodowany rowerzysta. Za to – jak Kurosawa, Kieślowski czy Ińárritu – pokazuje to wydarzenie z trzech różnych punktów widzenia, które radykalnie zmieniają kontekst opowiadanej historii.
KLAUNI reż. : Viktor Tauš, prod.: Czechy/Finladia/Luksemburg/ Słowacja 2013 (120 min)
w.: Didier Flamand (Oskar), Jiři Lábus (Wiktor), Oldřich Kaiser (Maks), Kati Outinen (Sylvia), Julie Ferrier (Fabienne)
Dawno, dawno temu, w szarzyźnie czechosłowackiej wersji schyłkowego komunizmu uciśniony lud bawiła grupa Busters. Tworzyło ją trzech mimów: Maks, Viktor i Oskar. Ten ostatni w połowie lat 80. wyemigrował do Paryża, opuszczając nie tylko kolegów z tria, ale i żonę z córeczką. Oskar zrobił wielką karierę w pantomimie. Po trzydziestu latach przyjeżdża na tournée do Pragi z nową partnerką i założoną w Paryżu trupą Les Orphelins. Zamiast fanfar, benefisów i ukłonów, zeuropeizowanego Czecha wita kubeł zimnej wody.
LEKCJA reż.: Kristina Grozewa, Petar Wałczanow, prod.: Bułgaria/Grecja 2014 (105 min)
w.: Margita Goszewa (Nade), Iwan Barniew (Mladen), Stefan Denoliubow (lichwiarz), Iwan Sawow (ojciec Nady)
Nagroda Specjalna Jury na MFF w Tokio ’2014; Brązowy Aleksander oraz nagroda za scenariusz na MFF w Salonikach ’2014; nagroda za debiut reżyserski na MFF w San Sebastian’ 2014; Grand Prix (w sekcji: „1-2”) na Warszawskim Festiwalu Filmowym’ 2014; nagroda za debiut reżyserski na MFF w Göteborgu ’2015; nagroda publiczności na MFF w Sofii ’2015
Historia prowincjonalnej nauczycielki angielskiego z podstawówki popadającej w spiralę zadłużenia. Nauczycielka wprawdzie nie chodzi do kościoła, ma jednak swoje zasady. Chociaż zarabia mało, nie
prosi o wsparcie opływającego w luksusy ojca. Nie sprawdza, czy mąż alkoholik opłaca domowe rachunki. Nie toleruje drobnych kradzieży w klasie. Duma, zaufanie, godność i uczciwość zachwieją się w posadach, gdy sama stanie pod ścianą zmuszona do zaciągnięcia wysokiej pożyczki na lichwiarski procent.
NENA reż.: Saskia Diesing, prod.: Holandia/Niemcy 2014 (95 min)
Ochsenknecht (Martin), Gijs Blom (Carlo), Monic Hendrickx (Martha), Fabian Jansen (Theo)
Nagrody za reżyserię oraz rolę kobiecą (A. Hoes) na Festiwalu Filmów Holenderskich’ 2014
Nena mogłaby nie wychodzić z basenu – przepływa go bez przerwy w tę i z powrotem. Tymczasem jej sparaliżowany ojciec cierpliwie znosi ćwiczenia rehabilitacyjne. Ubrana w czarną, skórzaną kurtkę, pewna siebie Nena trzyma się wśród szkolnych kolegów trochę na uboczu. Przynajmniej do momentu, kiedy spotka Carlo, zawodnika drużyny baseballowej i w czasie meczu zadurzy się w nim. Wkrótce są już oboje zakochani po uszy, razem wybierają się na romantyczną wycieczkę na wieś. Świat jawi się im w różowym kolorze. Ale jest lato 1989 i przez pół Europy przechodzi rewolta.
OGNIE W POLU reż.: Shinya Tsukamoto, prod.: Japonia 2014 (87 min)
w.: Shinya Tsukamoto (Tamura), Riri Furanky (Yasuda), Tatsuya Nakamura (kapral)
Ze względu na swoją chorobę bohater od początku zanurzony jest w śmierci, która nie tyle czai się w filipińskiej dżungli, ile jest przede wszystkim związana z jego ciałem. Dlatego też na wstępie swojej wędrówki, gdy zostaje wyrzucony z oddziału i skierowany do szpitala polowego, mężczyzna wydaje się nie mieć nadziei na przetrwanie i godzi się na bezcelową śmierć. Jako że lekarze nie chcą go przyjąć, a dowódca zabronił mu wracać, zaczyna tułać się po nieznanych lasach.
PARKING reż. : Bence Miklauzić, prod.: Węgry 2014 (92 min)
w.: Ferenc Lengyel (Legionista), Tibor Szervét (Imre), Kálmán Somody (Edgár)
Otoczony kilkoma zaniedbanymi budynkami plac w centrum Budapesztu. Okazyjnie parkuje tu kilka samochodów. Królem tego miejsca jest Legionista. Dla niego plac to centrum świata. Codziennie otacza opieką mieszkającą tu rodzinę gołębi. Pewnego dnia wydarza się tragedia: jeden z ptaków zostaje zabity przez kota. Załamany bohater grzebie gołąbka i poprzysięga zemstę oprawcy. Na domiar złego pojawia się Imre, właściciel wychuchanego Forda Mustanga, który chce parkować na grobie ptaka. Od tej pory Legionista będzie toczył nierówną bitwę z dwoma przeciwnikami: z przebiegłym kotem oraz równie bezwzględnym właścicielem czterokołowego cudeńka rocznik 1968…
PIONIERZY MARZYCIELE reż.: Natalia Kudriaszowa, prod.: Rosja 2015 (116 min)
w.: Natalia Kudriaszowa (Olga), Daria Moroz (Katia), Aleksiej Mitin (Andriej), Aleksandr Usierdin (psychoanalityk)
Olga, Katia i Andriej znają się od dzieciństwa, które upłynęło im jeszcze w Związku Radzieckim, gdy wszyscy troje należeli do pionierów. Ponad ćwierć wieku później trójka bohaterów mieszka w Moskwie i każde z nich odniosło zawodowy sukces. Olga jest aktorką, Katja pracuje w dużej agencji PR, a Andriej – jako analityk. Kupują samochody, biorą kredyty, budują dacze na wsi. Jak wszyscy. Ale życie nie daje im ani radości, ani spełnienia. Gdy byli dziećmi marzyli o zostaniu bohaterami, wierzyli w świetlaną przyszłość. Ale nikt z nich nie przewidywał, że dawne wizje zastąpi rzeczywistość, w której jedynym marzeniem jest stabilna i przewidywalna egzystencja. Ludzie przestali śnić o wielkich czynach. Po prostu odgrywają swoje role.
PŁOMIEŃ reż.: Syllas Tzoumerkas, prod.: Grecja/Niemcy/Holandia/Włochy/ Bośnia i Hercegowina/Francja 2014 (83 min)
w.: Angeliki Papoulia (Maria), Vassilis Doganis (Yannis), Maria Filini (Gogo), Themis Bazaka (matka), Giorgos Biniaris (ojciec)
Maria jest typową Greczynką. Kiedy wchodziła w dorosłe życie, wydawało jej się, że ma świat u stóp, że może zrobić wszystko. Dekadę później jej życie nie istnieje. Ma troje dzieci, gigantyczne długi odziedziczone po matce oraz męża, którego nigdy nie ma w domu, by mógł jej pomóc. Maria ma tego dość, jak zresztą większość Greków.
POWRÓT DO ITAKI reż. : Laurent Cantet, prod.: Francja 2014 (95 min)
w.: Jorge Perugorria (Eddy), Isabel Santos (Tania), Néstor Jiménez (Amadeo)
Słońce zachodzi nad stolicą Kuby, gdy Aldo, Rafa, Tania i Eddy spotykają się, aby świętować powrót przyjaciela Amadeo z 16-letniego wygnania do Hiszpanii. Widzimy piątkę przyjaciół po pięćdziesiątce, którzy będą jeść, pić i wspominać wszystko to, co już było.
POZNAJCIE HAROLDA reż.: Gunnar Vikene, prod.: Norwegia 2014 (87 min)
w.: Lena-Pia Bernhardsson (Martensson), Björn Granath (Kamprad), Olaf Heggdal (Rasmussen)
Harold i jego żona od 40 lat święcili sukcesy jako właściciele dobrze prosperującego sklepu meblowego Lunde. Wszystko się zmienia, gdy na rynek wkracza nowy potężny gracz w branży – sieć sklepów IKEA. Harold jest zmuszony zamknąć biznes, a urażona duma pali go mocniej niż sos z papryczek chili. Pod wpływem impulsu, uzbrojony w rewolwer, wsiada do swojego starego saaba i wyrusza do Almhutt w Szwecji, aby porwać założyciela IKEI, Ingvara Kamprada. Harold realizuje z sukcesem swój plan, ale porwany przez niego Kamprad wydaje się być z tego powodu całkiem zadowolony…
PRAWIE JAK MATKA reż.: Anna Muylaert, prod.: Brazylia 2015 (114 min)
w.: Regina Casé (Val), Helena Albergaria (Edna), Michael Joelsas (Fabinho)
Nagroda publiczności (w sekcji „Panorama”) na MFF w Berlinie’2015; Nagroda Specjalna Jury na Sundance Film Festival’2015
Pracująca wiele lat w domu pospolitych nuworyszy Val w pełni akceptuje swoją rolę pomocy domowej. Mieszka w dusznej klitce w dużym domu swoich państwa, będąc na każde ich zawołanie. Nie narzeka i wykonuje swoje obowiązki starannie. Okazuje się w tej rodzinie niezastąpiona, w tym przede wszystkim nastoletniemu synowi, dla którego stała się drugą matką – dużo bliższą niż ta biologiczna. Jednocześnie Val, daleko na prowincji, sama zostawiła swoje dziecko, przesyłając pieniądze na jego utrzymanie. Po 10 latach dorosła już córka gosposi postanawia odwiedzić matkę. Pojawienie się młodej, pewnej siebie kobiety w spokojnym domu rodziny Val zdestabilizuje ich niezmąconą egzystencję i mocno zachwieje niezmąconym status quo.
PRZYBIJ PIĄTKĘ reż.: Adrián Biniez, Holandia 2014 (100 min)
w.: Diego Mattioli, Néstor Guzzini, Esteban Lamothe (Paton), Patrick Mölleken, Julieta Zylbeberg (Ale)
Kariera piłkarska trzydziestoparoletniego Patona powoli dobiega końca. To dla niego wyjątkowo trudny czas. Był kapitanem i gwiazdą regionalnej drużyny z Buenos Aires. Razem ze swoją żoną rozglądają się za nowym miejscem do życia. Nie będzie to jednak takie proste. Paton nie radzi sobie z gniewem i frustracją, które potęgowane są sporą ilością spożywanego alkoholu.
ODDYCHAJ reż.: Mélanie Laurent, prod.: Francja 2014 (91 min)
w.: Joséphine Japy (Charléne), Lou de Laâge (Sarah), Isabelle Carré (matka Charléne), Claire Keim (Laura)
Maturalna klasa stanowi zgraną grupę. Pary zakochanych i przyjacielskie wprawdzie się zmieniają, ale nie wpływa to na spójność klasy. Tymczasem przed maturą pojawia się nowa uczennica, Sarah. Atrakcyjna, przebojowa, z fantazją, szybko zdobywa sympatię i pozycję w nowym środowisku. Jeszcze szybciej udaje jej się zbliżyć do Charlène. Spycha na dalszy plan jej dotychczasowe kontakty z przyjaciółką Wiktorią i sama zajmuje jej miejsce. Nowy układ wydaje się idealny, ale tylko do czasu. Dziewczyny zaczynają między sobą cichą rywalizację. Wykradają sobie nawzajem skrywane dotąd sekrety i wykorzystują je w manipulacyjnych zabiegach o dominację. Środki stają się coraz bardziej brutalne, a prowadzona przez nie gra nie ma reguł.
SENS ŻYCIA ORAZ JEGO BRAK reż.: Gábor Reisz, prod.: Węgry 2014 (96 min)
w.: Áron Ferenczik (Áron Szentesi), Miklos Horváth (Miklós Hamza), Bálint Györiványi (Balint Györivári)
Nie ma znaczenia, gdzie umrze Áron Szentesi – na jednej z budapeszteńskich ulic, w tramwaju czy we własnym mieszkaniu. Efekt będzie taki sam: nic się nie zmieni, nic się nie stanie. Zresztą życie i tak straciło dla Árona sens, odkąd rozpadł się jego związek z ukochaną Eszter, która znalazła już pocieszenie w ramionach „dupka w koszuli”. Áronowi nie pozostaje więc nic innego, jak snuć się w wyleniałym swetrze i pić z kumplami piwo. A także – bo może nadszedł ten właściwy moment, żeby coś w swoim życiu zmienić – obiecywać sobie, że od poniedziałku zacznie pisać powieść. Dzisiaj jest jeszcze niedziela.
STARE GRZECHY MAJĄ DŁUGIE CIENIE reż.: Alberto Rodriguez, prod.: Hiszpania 2014 (105 min)
w.: Javier Gutiérrez (Juan), Raúl Arévalo (Pedro), Maria Varod (Trinidad), Perico Cervantes (ojciec Trinidad), Jesús Ortiz (Andrés)
Nagrody za najlepszą rolę męską (J. Gutiérrez) i zdjęcia na MFF w San Sebastian’ 2014; Goya Awards’ 2015 za najlepszy film, reżyserię, scenariusz, zdjęcia, muzykę, montaż, rolę męską (J. Gutiérrez), scenografię i kostiumy
Południe Hiszpanii, rok 1980. Dwaj detektywi z Madrytu łączą siły w celu zbadania sprawy brutalnych morderstw młodych dziewczyn. Juan i Pedro pod względem ideologicznym różnią się diametralnie, ale muszą odłożyć na bok wszelkie animozje i to, co ich dzieli. Przed nimi zadanie schwytania bezwzględnego mordercy, od lat terroryzującego społeczność miasteczka, nad którą unosi się cień zupełnego lekceważenia kobiet, wynikającego z mizoginicznej tradycji.
SZTUKA UCIEKANIA reż. Brice Cauvin, prod.: Francja 2014 (98 min)
w.: Laurent Lafitte (Antoine), Agnès Jaoui (Ariel), Banjamin Biolay (Gérard), Nicolas Bedos (Louis)
Antoine jest gejem i żyje razem ze swoim partnerem, jednak w ich związku pojawia się sporo problemów. Jego młodszy brat Louis chce poślubić swoją szkolną miłość, jednak wdaje się w romans z inną kobietą. Natomiast najstarszy z nich, Gérard, jest już po rozwodzie i pracuje w sklepie z ciuchami, którego właścicielami są rodzice. Urocza komedia prowadzi widza przez historię życia trójki braci, ich wzloty i upadki.
STARY CZŁOWIEK I MOŻE reż.: Dome Karukoski, prod.: Finlandia 2014 (104 min)
w.: Antti Litja (staruszek), Petra Frey (Emäntä), Mari Perankoski (Miniä), Iikka Forss (Poika)
Sentencja George’a Bernarda Shawa: „Starzy ludzie są niezwykle niebezpieczni. Przyszłość jest im obojętna” jak ulał pasuje do charakterystyki postaci głównego bohatera filmu Dome’a Karukoskiego. Tytułowy wiekowy zrzęda żyje przeszłością i wyznaje zasadę, że wszystko kiedyś było lepsze, zwłaszcza przed 1953 rokiem.
STREFA NAGOŚCI reż.: Urszula Antoniak, prod.: Polska/Holandia 2014 (80 min)
w.: Sammy Boonstra (Naomi), Imaan Hammam (Fama), Benjamin de Wit (kierownik restauracji)
Rzecz dzieje się w Holandii, gdzie mieszka reżyserka. Młoda dziewczyna obserwuje w kolejce podmiejskiej swoją rówieśniczkę, muzułmankę. Jej bujne włosy opakowane są w biały, kunsztownie związany kokon, ściśle przylegający do głowy. Dziewczyna, która jej się przygląda, zna te włosy, można powiedzieć, że jest w nich zakochana. Obie widują się na basenie, milcząco w siebie wpatrzone.
SWOBODNE OPADANIE reż.: György Pálfi, prod.: Węgry/Korea Płd./Francja 2014 (80 min)
w.: Piroska Molnár (ciotka), Miklós Benedek (wujek), Tamás Jordán (mistrz), Ferenc Lakos (student)
Nagroda Specjalna Jury oraz nagroda za reżyserię na MFF w Karlowych Warach’2014
Reżyser portretuje udręczoną emerytkę, która postanawia zakończyć życie u boku mrukliwego czytelnika gazetek z supermarketu. Wózek na zakupy zamiast do sklepu kobieta taszczy na dach, by się z niego rzucić. Węgierski spec od filmowej groteski nie ma jednak litości. Nie dość, że bohaterka z wypadku wyjdzie cało, to na klatce schodowej wpadnie na sąsiadów. Za drzwiami mieszkań, które będzie mijać w drodze do domowego piekiełka, kryją się zaś kolejne historie z życia blokowiska w Budapeszcie.
SZKOŁA BABEL reż.: Julie Bertucelli, prod.: Francja 2013 (94 min)
Bardzo ciekawy film dokumentalny, pokazujący zjawisko multikulti w modelowym wręcz wydaniu. 24 uczniów pochodzących z 24 państw w jednej klasie. Przyjechali do Francji z całego świata, z nadziejami na lepsze życie. Decydowały względy ekonomiczne, ale niektórzy musieli opuścić kraj dzieciństwa z powodów politycznych czy obyczajowych (dziewczyna z Afryki, która nie chce poddać się przymusowemu obrzezaniu). Różne języki macierzyste, różne kolory skóry, różne religie – prawdziwa „Szkoła Babel”. Na razie przez rok będą uczyć się głównie języka francuskiego, ale także bycia ze sobą w grupie, pokonywać barierę obcości.
TAJEMNICE WIELKIEGO MUZEUM reż.: Johannes Holzhausen, prod.: Austria 2014 (94 min)
Caligari Award na MFF w Berlinie’2014
Podczas dwóch lat spędzonych na realizacji filmu Holzhausen doskonale poznał reguły rządzące Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu i ludzi je tworzących. W swym dokumencie przygląda się im z czułością i humorem. Portretuje zakochaną w sztuce dyrektorkę, młodych konserwatorów, dyrektora finansowego skrupulatnie przeliczającego każde wydawane euro, starszego pana przechodzącego właśnie na emeryturę i jedną z pracownic oprowadzających wycieczki, która skarży się, że w Muzeum brakuje ducha integracji. Holzhausen patrzy na nich z boku, nigdy nie wychodzi z nimi poza muzealne mury.
TAXI TEHERAN reż.: Jafar Panahi, prod.: Iran 2015 (82 min)
w.: Jafar Panahi (kierowca taksówki)
Złoty Niedźwiedź oraz nagroda FIPRESCI na MFF w Berlinie ’2015
Pomysł na film był bardzo prosty. W taksówce prowadzonej przez Panahiego spotyka się współczesny Iran. Każdy kolejny pasażer, od którego kierowca nie pobiera opłaty, wchodzi z nowym wątkiem. Reżyser słucha więc rozmów pasażerów o szariacie i o karze śmierci, potem pojawia się kobieta z różami jadąca odwiedzić w więzieniu znajomą dziewczynę, skazaną za to, że wybrała się na mecz siatkówki. Do taksówki Panahiego wsiada również jego siostrzenica, która opowiada o lekcji kina w szkole i wskazówkach nauczycielki, jak należy kręcić filmy w Iranie, by trafiły do oficjalnej dystrybucji. „Taxi”, prosty film o wolności, nie ma na to najmniejszych szans.
TIMBUKTU reż.: Abderrahmane Sissako, prod.: Francja/Mauretania 2014 (97 min)
w.: Ibrahim Ahmed (Kidane), Abel Jafril (Abdelkerim), Toulou Kiki (Satima), Layla Walet Mohamed (Toya)
Nominacja do Oscara’2015 za najlepszy film obcojęzyczny; nagroda jury ekumenicznego na MFF w Cannes’2014; Srebrny Hugon na MFF w Chicago’2014; Cezary’2015 za najlepszy film, reżyserię, scenariusz, zdjęcia, muzykę, montaż i dźwięk; Grand Prix na MFF w Jerozolimie’2014
Zachód boi się Państwa Islamskiego. Terror dżihadystów budzi grozę. Mało kto jednak uświadamia sobie, jak wyglądają rządy fundamentalistów w praktyce. A to pokazuje Mauretańczyk Abderrahmane Sissako w „Timbuktu” na przykładzie losu mieszkańców małej osady w afrykańskim Mali, opanowanej przez uzbrojoną grupę ekstremistów.
TURYSTA reż.: Ruben Östlund, prod.: Szwecja/Dania/Francja/Norwegia 2014 (118 min)
w.: Johannes Kuhnie (Tomas), Lisa Loven Kongsli (Ebba), Clara Wettergren (Vera)
Nagroda jury (w sekcji „Un certain regards”) na MFF w Cannes’2014; Grand Prix i nagroda za scenariusz na Europejskim Festiwalu Filmowym w Sewilli’2014; nominacja do Złotego Globu’2015 za najlepszy film obcojęzyczny
Ebba i Tomas wprowadzają się do ośrodka narciarskiego. Widać, że najlepsze lata małżeństwa mają za sobą, jednak wspólne życie wciąż jakoś się toczy. Żadne z nich nie werbalizuje swoich pretensji, żadne nie chce mącić wody, dzieciaki bywają nadpobudliwe, ale generalnie się „udały”. Dopiero zejście lawiny oraz impulsywne, niezrozumiałe dla Ebby zachowanie męża zainicjuje reakcję łańcuchową i doprowadzi do erozji związku.
UMRIKA reż.: Prashant Nair, prod.: Indie 2015 (98 min)
w.: Suraj Sharma (Ramakant), Tony Revolori (Lalu), Prateik (Udai), Smita Tambe (matka)
Nagroda publiczności na Sudance Film Festival’2015
Historia o młodych chłopakach ze wsi, uwiedzionych iluzją życia w wielkim mieście. Ramakant rusza śladami swojego starszego brata Udaia, który przed laty wybrał się do mitycznej Umriki (Ameryki). Listy, które przysyłał do domu, bogato ilustrowane zdjęciami z kolorowych magazynów, umacniały w mieszkańcach wioski „amerykański sen”, a samego Ramakanta zainspirowały do zdobycia umiejętności pisania i czytania. Po rodzinnej tragedii, zdecyduje się udać na poszukiwanie nieobecnego brata.
VIVIANE CHCE SIĘ ROZWIEŚĆ reż.: Ronit Elkabetz, Shlomi Elkabetz, prod.: Izrael/Francja/Niemcy 2014 (115 min)
w.: Ronit Elkabetz (Viviane Amsalem), Simon Abkarian (Elisha Amsalem), Gabi Amrani (Haim), Dalia Beger (Donna)
Nagroda za najlepszy film izraelski i rolę męską (M. Noy) oraz nagroda publiczności na MFF w Jerozolimie’2014; nagroda za scenariusz na MFF w Chicago’2014; nagroda Izraelskiej Akademii Filmowej
za najlepszy film i drugoplanową rolę męską (S. Gabai); nominacja do Złotego Globu’2015 za najlepszy film obcojęzyczny
Viviane (w tej roli sama Ronit Elkabetz) jest nieszczęśliwa w małżeństwie. Jej związek został zaaranżowany przez tradycyjnych rodziców, kiedy była zaledwie nastolatką. Surowe zasady religijne przez lata nakazywały trwać w pozornej jedności z człowiekiem, którego nie darzy uczuciem – oschłym, zawistnym, zimnym i wiecznie niezadowolonym. Pod czujnym okiem plotkujących sąsiadów atrakcyjna i zadbana kobieta przestała właściwie wychodzić z domu, zaczęła odsuwać się powoli od dawnych znajomości. Po latach stanu zawieszenia, żyjąc „jak pies na łańcuchu”, zdecydowała się na krok niezwykle kontrowersyjny – postanowiła się rozwieść.
W CIENIU LATARNI MORSKIEJ reż. : Ulrika Bengts, prod.: Finlandia 2013 (93 min)
w.: Erik Lönngren (Karl Berg), Patrik Kumpulainen (Gustaf), Niklas Groundstroem (Majakkamestari}
Nagroda za reżyserię na MFF w Göteborgu’2014
Historia jest umiejscowiona na opuszczonej i zimnej wyspie na środku Morza Bałtyckiego. Film rozpoczyna się w momencie, gdy 13-letni Karl zostaje pozostawiony pod drzwiami latarni morskiej. Pochodzący z sierocińca chłopak jest tu po to, aby w ramach realizacji programu rządowego, stać się asystentem latarnika. Rodzina latarnika wygląda na pozór zwyczajnie – żona, syn i córka. Więcej mieszkańców na wyspie nie ma. Karl powoli adaptuje się w dziwnym i opuszczonym otoczeniu na wyspie. Latarnik z biegiem czasu zaczyna faworyzować sierotę ponad swego, rodzonego syna. Szybko okazuje się, że wyspa i mieszkająca na niej rodzina latarnika, to tak naprawdę sadystyczne więzienie.
WILCZE DZIECI reż.: Mamoru Hosoda, prod.: Japonia 2012 (117 min)
Nagroda za debiut reżyserski na Festiwalu Filmów Fantastycznych w Amsterdamie ’2013; Nagroda Japońskiej Akademii Filmowe ’2013 za najlepszy film animowany
Tytuł filmu należy traktować jak najbardziej serio. Dzieci Hany rzeczywiście pochodzą bowiem z jej związku z wilkołakiem (scena poczęcia jednego z nich jest tu zresztą niezwykle dosadna – naga kobieta przymierza się do stosunku z wilkiem). Ich matka, choć ikonograficznie najbliżej jej do klasycznej matki-Polki, cierpiętnicy, która zaharowuje się na śmierć, by zapewnić godny byt swoim dzieciom, ma z taką figurą niewiele wspólnego. W jej życiu jest miejsce i na samospełnienie, i samozadowolenie. Zdarza jej się zawyć z radości.
WITAMY W NOWYM JORKU reż.: Abel Ferrara, prod.: USA/Francja 2014 (125 min)
w.: Gérard Depardieu (Devereaux), Jacqueline Bisset (Simone), Marie Mouté (Sophie Deveraux), Paul Calderon (Pierre), Paul Hipp (Guy)
14 maja 2011 r. w Nowym Jorku na pokładzie odlatującego do Paryża samolotu Air France został aresztowany pod zarzutem napaści seksualnej na hotelową pokojówkę Dominique Strauss-Kahn, francuski finansista i polityk, dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Strauss-Kahn do winy się nie przyznał. Dzięki zaradności adwokatów opuścił więzienie i pozostawał w areszcie domowym z elektroniczną bransoletą na nodze. Ostatecznie po niespełna dwóch miesiącach zarzuty wycofano.
YONA reż.: Nir Bergman, prod.: Izrael 2014 (100 min)
w.: Naomi Levov (Yona), Shalom Michaelashvili (Moked), Itamar Rothchild (Amos)
Yona Wallach to kultowa izraelska poetka, która poruszyła tamtejszą scenę poetycką w latach 60. ubiegłego wieku. Jej pojawienie się na tej scenie wiązało się z serią skandali. Wniosła bowiem do poezji nowe treści, jakie do tego czasu nie były godne wierszowej frazy. W dodatku była kobietą, a to zajęcie wydawało się dotąd głównie zarezerwowane dla mężczyzn. Zamknięta w zakładzie-więzieniu tym bardziej poezję traktuje jako ostatni azyl wewnętrznej wolności. Kuracja zabija w niej stopniowo zdolność swobodnego posługiwania się słowem. To najcięższa walka jaką musi ze sobą stoczyć. Poezja na tym wygra, ale za cenę jej osobistej klęski.
ZE MNĄ NIE ZGINIESZ reż.: David Oelhoffen, prod.: Francja 2014 (101 min)
w.: Viggo Mortensen (Daru), Reda Kateb (Mohamed), Djemel Barek (Slimane), Vincent Martin (Balducci), Nicolas Giraud (porucznik)
Po górach krążą uzbrojeni jeźdźcy. Dochodzą wiadomości o napaściach na szkoły – zaczyna się algierska rewolucja. Prowadzą związanego Araba oskarżonego o zabójstwo, chcą na nim dokonać samosądu. Nauczyciel rozpoznaje w nim swego dawnego ucznia. Ratuje go, ale każe mu odejść. Obawia się, że ten nieproszony gość ściągnie na szkołę niebezpieczeństwo. Niech idzie sam do miasteczka i zgłosi się na policję, co go ochroni przed śmiercią z ręki swoich. W pierwszej chwili można by podejrzewać nauczyciela z medalikiem na szyi o jakąś wyższościową postawę misjonarza kolonialisty. Tymczasem pod wpływem impulsu zmienia on decyzję, postanawia sam odprowadzić zalęknionego Araba do miasteczka. Idą razem i ich wspólna droga staje się lekcją solidarności, wyzwoleniem od lęku.
ŻYCIE NA KREDYCIE reż. : Baldvin Zophoníasson, prod.: Islandia 2014 (129 min)
w.: Hera Hilmar (Eik), Thor Kristjansson (Sölvi), Þorsteinn Bachmann (Móri), Kristín Lea Sigríðardóttir (Agnes), Sveinn Ólafur Gunnarsson (Gústi)
Trzy historie, zaplecione w misterny warkocz, opowiadane wyrywkowo, choć spójnie, stanowią fundament opowieści islandzkiego reżysera Baldwina Z. 24-letnia przedszkolankaEik, która pod przykrywką pracy jako kelnerka często i gęsto służy swoimi wdziękami, wychowuje 8-letnią Heidę. Mori bardziej przypomina niedźwiedzia, niż człowieka, głównie z powodu bujnego zarostu. Jest pisarzem i poetą. Powiedzenie, że dzień zaczyna od alkoholu byłoby o tyle nieprawdziwe, że on po prostu nie kończy pić od bardzo dawna. Solvi to młody karierowicz, od niedawna pracuje w jednym z banków, na 16. pietrze... Nosi się schludnie, w pracy trzyma się raczej formalnej etykiety, jest zdolny i efektywny w tym co robi (analizy ryzyka inwestycyjnego). Ma u boku ładną żonę i śliczną córeczkę, dom z IKEI, samochód z zapasowym kompletem opon. a przede wszystkim – ambicję zdobywcy współczesnego wolnorynkowego świata.
