Hotele i ludzie

PORTIER Z HOTELU ATLANTIC reż.: Friedrich Wilhelm Murnau, prod.: Niemcy 1924 (80 min)

w.: Emil Jannings (portier), Maly Delschaft (jego córka), Max Hiller (jej mąż), Hans Unterkircher (dyrektor hotelu)

Partyturę do filmu wykona Orkiestra Symfoniczna im. K. Namysłowskiego pod batutą kompozytora Rafała Rozmusa.

Stary portier w luksusowym hotelu w Berlinie traci nagle prestiżową posadę, i to akurat w dniu ślubu swej córki. Przywiązany szczególnie do wspaniałego uniformu bohater przeżywa przeniesienie do sprzątania toalety jako wielką degradację. Dlatego kradnie uniform, lecz prawda szybko wychodzi na jaw i zostaje jeszcze bardziej upokorzony. Dramat starości staje się sposobnością do głębokiego i przenikliwego studium socjologicznego niemieckiej mentalności, w tym także do refleksji o roli munduru w świadomości tego narodu. Dodajmy, że sporo zamieszania wzbudziła sekwencja finałowa z niezwykle fantazyjnym epilogiem, w którym bohater nagle i niespodziewanie otrzymuje wielki spadek po zmarłym amerykańskim milionerze.

ZAKLĘTE REWIRY reż.: Janusz Majewski, prod.: Polska/Czechosłowacka 1975 (103 min)

w.: Marek Kondrat (Roman Boryczko), Roman Wilhelmi (Fornalski), Roman Skamene (Fryc), Čestmír Řanda (Pancer),  Michał Pawlicki (Albin), Jaroslava Schallerová (Zośka)

Nagroda za najlepszą rolę męską (R.Wilhelmi) na FPFF w Gdańsku ’1975; nagrody za reżyserię, scenariusz i rolę męską (M. Kondrat) na MFF w Panamie ’1977

Opowieść o psychicznym prawiczku, który doznaje życiowych inicjacji w restauracji hotelu „Pacyfik”. Wtajemniczenie w lokal jest tutaj po prostu wtajemniczeniem w życie.

LŚNIENIE reż.: Stanley Kubrick, prod.: USA/Wielka Brytania 1980 (146 min)

w.: Jack Nicholson (Jack Torrance), Shelley Duvall (Wendy Torrance), Danny Lloyd (Danny Torrance), Scatman Crothers (Dick Hallorann)

Jack Nicholson gra eksnauczyciela, który chce w spokoju i samotności napisać książkę, przejmuje więc opiekę nad luksusowym hotelem zamykanym na okres zimy. Jack Torrance przybywa do opustoszałego i odciętego od świata hotelu ze swą żoną i siedmioletnim synkiem. Dyrekcja hotelu uprzedza go, że kilka lat temu poprzedni dozorca, przypuszczalnie pod wpływem samotności, wpadł w szał i zamordował żonę i córki.
Choć o dawnej tragedii poinformowano tylko Torrance’a, jej wizje jawią się także przed oczyma synka obdarzonego zdolnością przeczuwania zła. Ten dar posiada również murzyński kucharz z hotelu i nazywa go właśnie „lśnieniem”.

BARTON FINK reż.: Joel Coen, prod.: USA 1991 (116 min)

w.: John Turturro (Barton Fink), John Goodman (Charlie Meadows), Judy Davis (Audrey Taylor), Michael Lerner (Jack Lipnick), John Mahoney (W. P. Mayhew)

Złota Palma oraz nagody za reżyserię i rolę męską (J.Turturro) na MFF w Cannes’ 1991

Barton Fink jest w Los Angeles zupełnie samotny. W odpychającym pokoju smutnego hotelu jedynym znakiem realnego świata pozostaje wisząca na ścianie tandetna fotografia dziewczyny nad morzem. Po okresie twórczej niemocy Barton pisze w jedną noc scenariusz, który jego samego wprawia w euforię (a szefa w furię) i, być może, prawie cały film to tylko harce wyobraźni człowieka przy biurku.

HOTEL SPLENDIDE reż.: Terence Gross, prod.: Anglia/Francja 2000 (98 min)

w.: Toni Colette (Kath), Daniel Craig (Ronald Blanche), Katrin Cartlidge (Cora Blanche), Stephen Tompkinson (Dezmond Blanche), Hugh O’Conor (Stanley Smith)

Nagroda za reżyserskie odkrycie i zdjęcia na MFF w Sitges’ 2000

„Hotel Splendide” opowiada o wysiłkach członków rodziny Blanche usiłujących po śmierci głowy rodziny poprowadzić wybudowany na wyspie niszczejący hotel. Ronald Blanche poznał dzięki matce surowe zasady higieny oparte na gotowaniu wszystkiego, co daje się ugotować. Jego siostra Cora prowadzi gabinet odnowy, oferujący usługi w zakresie kąpieli błotnych i lewatyw. Z kolei Dezmond – najstarszy syn w rodzinie Blanche – niemal doprowadza hotel do finansowej ruiny.

MILLION DOLLAR HOTEL reż.: Wim Wenders, prod.: Niemcy / USA 2000 (122 min)

w.: Jeremy Davies (Tom Tom), Milla Jovovich (Eloise), Mel Gibson (detektyw Skinner), Jimmy Smits (Geronimo), Peter Stormare (Dixie)

Srebrny Niedźwiedź na MFF w Berlinie’2000

Million Dollar Hotel naprawdę stoi w centrum Los Angeles. Kiedyś zatrzymywały się w nim wielkie osobistości z prezydentem Rooseveltem na czele, jednak z biegiem lat hotel zaczął niszczeć i tracić rangę. Dzisiaj jest miejscem, gdzie mieszkają nieudaczni artyści, dziwadła wyrzucone na margines, żyjące z dnia na dzień, czerpiące siły z własnych iluzji i mrzonek.

I tacy są właśnie bohaterowie filmu Wendersa.

NOC W RZYMIE reż.: Julio Médem, prod.: Hiszpania 2010 (109 min)

w.: Elena Anaya (Alba), Natasza Jarowienko (Natasza), Enrico Lo Verso (Max)

Hiszpanka Alba spędza ostatni dzień wakacji w Rzymie. W hotelu poznaje piękną Rosjankę Nataszę. Kobiety od pierwszej chwili czują wzajemne przyciąganie. Alba zaprasza nową znajomą do swojego pokoju. Odkrywają, że pragną spędzić razem noc. Podczas kilku następnych godzin spełniają swoje erotyczne fantazje, żartują i zwierzają się sobie. Zmysłowa opowieść o przypadkowym spotkaniu dwóch pięknych i namiętnych kobiet.

MARTWE GODZINY reż.: Aarón Fernández Lesur, prod.: Hiszpania /Francja/Meksyk 2013 (101 min)

w.: Kristyan Ferrer (Sebastian), Adriana Paz (Miranda), Eliseo Lara Martinez (Jacinto)

Nagroda za walory artystyczne na MFF w Tokio’2013

Meksykański motel „Palma Real” to być może najlepsze w całym Veracruz miejsce schadzek. Wszystkim opiekuje się, zastępując swojego wujka, Sebastián – chłopiec zaledwie siedemnastoletni, a wyglądający jeszcze młodziej. Jedną z klientek „Palma Real” jest Miranda – przepiękna, pociągająca w charakterystyczny latynoski sposób trzydziestolatka, której kochanek coraz częściej się spóźnia. Miranda i Sebastián oczywiście w końcu zwracają na siebie uwagę.

TOSTY PO MEKSYKAŃSKU reż.: Fernando Eimbcke, prod.: Meksyk 2013 (82 min)

w.: Maria Renée Prudencio (Paloma), Lucio Giménez Cacho (Hector)

Nagroda za reżyserię na MFF w San Sebastian’2013

Paloma i jej nastoletni syn Hector improwizują kilkudniowy wypad nad morze. w nim rówieśniczka Hectora, Jazmin, wraz z rodzicami.  Jest już po sezonie i w hotelu nie ma wielu gości. Przebywa w nim rówieśniczka Hectora, Jazmin, wraz z rodzicami. To dla nich podróż sentymentalna. Wracają do miejsca gdzie niegdyś poczęli Jazmin.  Nastolatki zwracają rychło na siebie uwagę. Wkrótce okazuje się też, że Jazmin jest biegła w sztuce masturbowania Hectora, czym ożywia jego dotychczasowe samotne sesje. Wakacje nabierają dla obojga nowego blasku,...

HOTEL reż.: Lisa Langseth, prod.: Szwecja/Dania 2013 (97 min)

w.: Alicia Vikander (Erika), David Dencik (Rikard), Anna Bjelkerud (Pernilla), Mira Eklund (Ann-Sofi)

Nagroda za rolę kobiecą (A. Vikander) na MFF w Marakeszu’ 2013

W zajęciach terapii grupowej uczestniczą ludzie słabo radzący sobie z własnymi problemami. Młoda matka odczuwająca wstręt do urodzonego, upośledzonego dziecka. Uczennica prześladowana w szkole. Starsza pani cierpiąca na samotność. Mężczyzna w średnim wieku odczuwający traumę z dzieciństwa. Zajęcia to głównie zbiorowy rytuał publicznego ekshibicjonizmu. W jego ramach nie udaje się niczego rozwiązać, ani przezwyciężyć utajonych lęków, kompleksów. Część uczestników decyduje się zatem na krok radykalny: wspólny wyjazd i kontynuowanie sesji non stop w zamkniętym gronie, bez udziału terapeuty.

HOTEL MIŁOŚCI reż.: Philip Cox, prod.: Anglia/Francja/Japonia 2014 (75 min)

Autorzy dokumentu zabierają nas do Osaki, do przybytku o nazwie „Angelo”, jednego z 37 tysięcy takich miejsc w kraju, odwiedzanych każdego dnia przez prawie 3 miliony osób szukających tam prywatności – dobra deficytowego w gęsto zaludnionej aglomeracji – oraz możliwości poluzowania gorsetu społecznych konwenansów.

GRAND BUDAPEST HOTEL reż.: Wes Anderson, prod.: USA/Niemcy 2014 (99 min)

w.: Tony Revolori (Zero Moustafa), Ralph Fiennes (M. Gustave), Jude Law (młody pisarz), Tom Wilkinson (pisarz), F. Murray Abraham (Mr. Moustafa)

Oscary ’2015 za muzykę, scenografię, kostiumy i charakteryzację; Złoty Glob ’2015 za najlepszą komedię; BAFTA Awards ’2015 za scenariusz, muzykę, scenografię, kostiumy i charakteryzację; Srebrny Niedzwiedź na MFF w Berlinie ’2014

Narratorem opowieści jest, nie wymieniony z imienia i nazwiska, Pisarz. Przywołuje on przed kamerą swój niegdysiejszy pobyt w Republice Zubrowka, gdzie zatrzymał się w hotelu Grand Budapest – okazałej, ale podupadłej rezydencji. Spotyka tutaj jej właściciela, Monsieur Moustafę, który w rozmowie wskrzesza czasy dawnej przedwojennej świetności.