ŚWIAT APU (Apur sansar) reż.: Satyajit Ray, scen.: Satyajit Ray, zdj.: Subrata Mitra, muz.: Ravi Shankar, w.: Soumitra Chatterji (Apurba Kumar Roy), Sharmila Tagore (Aparna), Shapan Mukherji (Pulu), Aloke Chakravarty (Kajal), prod.: Indie 1959 (106 min)
Ostatnia część trylogii o Apu powstała dopiero w dwa lata po realizacji „Nieugiętego”; Ray zdążył już w tym czasie nakręcić satyryczną komedię obyczajową „Paras pathar” (1957) i niezwykły „Salon muzyczny”. Skąd ta zwłoka? Być może stąd, że reżyser zauważył, jak w drugiej części opowieści począł mu się wymykać z rąk materiał, nierównie lepiej kształtowany w „Drodze do miasta”; mógł więc myśleć nad zmianą metody. W każdym razie „Świat Apu” jest już trochę innym filmem niż poprzednie – znacznie mniej mozaikowym w konstrukcji, opartym na większych jednostkach narracyjnych, żywszym w rytmie i o wiele bardziej uczuciowym.
