NIEBEZPIECZNIE WOLNY CZŁOWIEK - reżyseria: Roman Szyrman, scenariusz: Siergiej Trymbacz, przy współpracy Romana Szyrmana, opracowanie plastyczne: Radna Sachałtujew, Artiem Suchariew zdjęcia: Eduard Timlin, fotografie: Jurij Mieczitow, muzyka: Swietłana Stiepczenko, obsada: Siergiej Paradżanow, Swietłana Szczerbatiuk, Sofiko Cziaureli, Kora Cereteli, Jurij Mieczitow, Ukraina, 2005, 51’.
Nagrody: ХVI Open Festiwal Filmu Dokumentalnego Rosja 2005 - Grand Prix, I Międzynarodowy Ukraiński Festiwal Filmów Dokumentalnych Kontakt 2005 – nagroda za najlepszy film pełnometrażowy, II Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych i Popularno–Naukowych Kinoletopis 2005 – Kijowska Nagroda Filmowa za najlepszą reżyserię, Rosyjska Akademia Filmowa Nika 2006 – nominacja w kategorii najlepszy film WNP i Republik Bałtyckich
Nagrody: ХVI Open Festiwal Filmu Dokumentalnego Rosja 2005 - Grand Prix, I Międzynarodowy Ukraiński Festiwal Filmów Dokumentalnych Kontakt 2005 – nagroda za najlepszy film pełnometrażowy, II Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych i Popularno–Naukowych Kinoletopis 2005 – Kijowska Nagroda Filmowa za najlepszą reżyserię, Rosyjska Akademia Filmowa Nika 2006 – nominacja w kategorii najlepszy film WNP i Republik Bałtyckich
Pozostając wiernym swojej twórczości, reżyser Niebezpiecznie wolnego człowieka Roman Szyrman i znany filmoznawca Siergiej Trymbacz stworzyli film różniący się od wszystkich dotychczasowych dzieł o Paradżanowie. Jelena Czieriedniczenko w „Kijewskich wiedomostiach” pisała o filmie: ironiczne opowiadanie o tragedii i szczęściu wielkiej „karnawałowej osobości”, jaką Paradżanow pozostał na zawsze i wszędzie. Główną wartością filmu jest ekranizacja ... fantazji Paradżanowa. Aleksandr Rutkowskij w „Stolicznych wiedomostiach” stwierdził, że o „niebezpiecznie wolnym człowieku” po raz pierwszy opowiedziano w stylu tragikomicznym, z intymnymi detalami i jakby własnym językiem Siergieja Paradżanowa. Irina Zubawina w czasopiśmie Kino Teatr oceniła, że po raz pierwszy zamiast tragicznych epitafii, mowy pogrzebowej przepełnionej patosem stworzono ironiczny, lekki i wesoły kolaż, wypełniony mistyfikacją i fantazją. /.../ Jak celnie stwierdził znany krytyk, Kora Cereteli, która dobrze znała Siergieja Paradżanowa: To pierwszy film o Paradżanowie w duchu samego Paradżanowa.
