KRAKOWSKI FESTIWAL FILMOWY
SINICA scen./reż.: Rokhsareh Ghaemmghami, zdj.: Mohammad Behnamzadeh, prod.: Iran 2007 (32 min)
Jamshid jest ulicznym malarzem. Swoje ekspresjonistyczne prace porównuje do Muncha czy Bacona. W głębi duszy czuje się podobny do Raskolnikowa i wierzy, że tak jak on znajdzie kiedyś wybawienie przez miłość. Tymczasem musi stawić czoło twardej rzeczywistości: strażnikom miejskim, przechodniom krytykującym jego sztukę, żonie, która nie rozumie jego pasji i chce rozwodu, wreszcie uczuciu do francuskiej studentki, której nie ma nic do zaoferowania poza swoimi obrazami.
ŚPIĄCA BETTY scen./reż.: Claude Cloutier, mont.: José Happell, prod.: Kanada 2007 (9 min)
W pałacu króla trwa żałoba: królewska córka nie chce się obudzić! Nie pomoże jej ani lekarz, ani królewski błazen, ani satyr grający na instrumentach, ani wiedźma z elektryczną miotłą. Jak w każdej porządnej bajce uratować królewnę może tylko pocałunek królewicza. Ten, po pokonaniu wielu przeszkód, dociera wreszcie do pałacu. Czy uda mu się spełnić swoje zadanie?
14 DNI. PROWOKACJA BYDGOSKA scen./reż.: Jacek Petrycki, Grzegorz Eberhard, zdj.: Jacek Petrycki, prod.: Polska 2008 (54 min)
Na starych porysowanych taśmach pojawiają się twarze m.in. Zbigniewa Bujaka, Jacka Kuronia, Lecha Wałęsy. Słychać terkot projektora. Fragment materiału telewizyjnego z 1981 roku, propagandowa informacja o konflikcie bydgoskim. Dalej już oryginalne materiały sfilmowane wtedy. „Filmowaliśmy dla powiedzenia prawdy, potem szybko schowaliśmy materiał, żeby nie dostał się w niepowołane ręce. Teraz myślimy, że czas zmierzyć się i z historią, ale też i z naszą pamięcią” – wyznają realizatorzy.
ARIA DIVA reż. Agnieszka Smoczyńska, scen.: Robert Bolesto, Agnieszka Smoczyńska, zdj.: Przemysław Kamiński, w.: Gabriela Muskała, Katarzyna Figura, prod.: Polska 2007 (30 min)
Wydaje się, że Basi niczego do szczęścia nie brakuje: ma kochającego męża, dwójkę wspaniałych dzieci, pomimo ukończonych studiów czuje się spełniona, prowadząc dom. Pewnego dnia do mieszkania piętro wyżej wprowadza się diva operowa, która uwodzi Basię swoim głosem. Między kobietami zawiązuje się przyjaźń, która przeradza się w zaskakujące dla obu uczucie.
Gugara w języku Ewenków oznacza dźwięk dzwonków zawieszanych na szyjach reniferów. To jeden z niewielu dźwięków, jakie można usłyszeć w tajdze, ale ostatnio i on ucichł. W ciągu kilku tygodni Dymitri i Tatiana stracili całe swoje stado. Co robić w tajdze bez niego? Czym się zająć, zwłaszcza jeśli jest się ostatnimi pasterzami reniferów w całym okręgu. Wszyscy inni przenieśli się już z lasu do niezbyt odległej rosyjskiej wioski. To historia o rozpadzie małej syberyjskiej społeczności.
Madame Tutli-Putli, objuczona bagażami, wsiada do nocnego pociągu. W przedziale spotyka dziwacznych współpasażerów. Wraz z zapadnięciem zmroku bohaterka weźmie udział w serii tajemniczych zdarzeń. Obsypana nagrodami i nominowana w tym roku do Oscara animacja, inspirowana prozą Witkacego, ale i pod dużym wpływem Brunona Schulza, to opowieść o podróży na granicy świata realnego i wyobraźni.
MUZYKA MOJEGO OJCA scen./reż.: Igor Heitzmann, zdj.: Rali Raltchev, Hoyte van Hoytema, prod.: Niemcy 2007 (105 min)
Syna i ojca przez dekady dzielił berliński mur. Podczas gdy ojciec osiągnął po stronie wschodniej pozycję wybitnego dyrygenta, syn po stronie zachodniej wychowywał się bez niego – świadom jego legendy, ale pozbawiony jego obecności. Po latach przychodzi pora na spotkanie i postawienie pytania: Co (jeśli w ogóle cokolwiek) jest do uratowania? Czy wielka sztuka warta jest wielkiej ofiary? I czy można ją podejmować kosztem kogoś innego?
Film z cyklu Dekalog. Za kilka miesięcy Staś przystąpi do Pierwszej Komunii Św. To gorący okres przygotowań, zarówno duchowych, jak i materialnych. Wszyscy w rodzinie przeżywają go inaczej. Dziadkowie, rodzice i sam bohater. Przy takich okazjach uwidacznia się różnica pokoleń. Życie toczy się obok swoim rytmem, czas święta zbliża się coraz bardziej... Wnikliwa obserwacja „cierpliwym okiem” kamery, którą reżyser kieruje na swoją rodzinę i – naturalnie – na siebie.
W STRONĘ ŚWIATŁA scen./reż.: Eduardo Chapero-Jackson, zdj.: Juan Carlom Gómez, muz.: Pascal Gaigne, w.: Marivi Bilbao, Cristina Plazas, Manolo Solo, Marta Berenguer, Sara Parbole, prod.: Hiszpania 2007 (1 min)
Mężczyzna wraz z żoną jedzie w nocy do umierającej matki. Rodzina spotyka się przy łóżku chorej, która strasznie cierpi, albowiem przestały działać leki znieczulające. Nikt nie jest w stanie pomóc staruszce. Wreszcie stojąca dotychczas z boku synowa podejmuje próbę łagodnego przeprowadzenia umierającej na druga stronę… Film otrzymał nagrodę Prix UIP na ubiegłorocznym festiwalu w Wenecji.
