HOMOKINO
To kino bardzo różnorodne. Są tytuły zmysłowe, pełne erotycznego napięcia oraz ascetyczne dramaty skupione na przesłaniu. Powstają filmy ideologicznie zacietrzewione i poetyckie, punkowe oraz quasi – religijne. Ukazują się tytuły adresowane do szerokiego, również heteroseksualnego odbiorcy, oraz niszowe produkcje realizowane przede wszystkim z myślą o gejach i lesbijkach...
DŹWIĘKI CISZY (Soundless Wind Chime)
reż.: Kit Hung
scen.: Kit Hung
zdj.: Yue Shi
muz.: Claudio Puntin, Insa Rudolph
w.: Yulai Lu (Ricky), Bernhard Bulling (Pascal/Ueli), Marie Omlin (siostra), Gilles Tschudi (ojciec), Ruth Schwegler (matka), Jun Kanai (chłopiec), Wella Zhang (ciotka)
prod.: Hongkong/Szwajcaria/Chiny 2009 (110 min)
Ricky jest chińskim emigrantem z Hong Kongu. Pascal pochodzi ze Szwajcarii. Ich wzajemna fascynacja podszyta jest lękiem o to, czy związek opiera się na prawdziwej miłości, czy jedynie strachu przed samotnością. Gdy Pascal ginie w wypadku, jego pogrążony w smutku kochanek udaje się do Szwajcarii, by tam znaleźć odpowiedzi na nurtujące go pytania. Nie spodziewa się, że spotka mężczyznę, który wygląda zupełnie jak Pascal, lecz jest zupełnie innym człowiekiem.
„Dźwięki ciszy” to film o godzeniu się ze stratą. Ukazuje różnice między wschodnią a zachodnia filozofią życia, postrzeganiem śmierci i tego, co następuje po niej. Jednocześnie poszukuje tego, co wspólne. Próbuje rozmywać granice wyznaczane przez normy etyczne, narodowość czy seksualność.
HIGH ART
reż.: Lisa Cholodenko
scen.: Lisa Cholodenko
zdj.: Tami Reiker
muz.: Stuart Hill, Nathan Larson, Craig Wedren
w.: Radha Mitchell (Syd), Gabriel Mann (James), Charis Michelsen (Debby), David Thornton (Harry), Anh Duong (Dominique), Ally Sheedy (Lucy), Patricia Clarkson (Greta), Helen Mendes (White Hawk)
prod.: Kanada/USA 1998 (101 min)
Nagroda za scenariusz na Sundance Film Festival’1998; Nagroda Specjalna Jury na MFF w Deauville’1998
Syd pracuje w miesięczniku poświęconym sztuce od niedawna, jest bardzo oddana tej pracy. Pewnego dnia odkrywa, że tuż nad nią mieszka sławna fotografka Lucy Berliner. Ta związana jest z uzależnioną od narkotyków muzą nieżyjącego reżysera Rainera Fassbindera. Syd namawia Lucy do publikacji w czasopiśmie i uwodzi, kobieta odpowiada zaangażowaniem.
KOCHAŁAM ANNABELLE (Loving Annabelle)
reż.: Katherine Brooks
scen.: Katherine Brooks, Olivia Bohnhoff, Karen Klopfenstein
zdj.: Cynthia Pusheck
muz.: Aurah, Marc Dold
w.: Erin Kelly (Annabelle), Diane Gaidry (Simone), Laura Breckenridge (Colins), Michelle Horn (Kristen), Gustine Fudickar (Cat Pegrum), Ilene Graff (matka Immaculata), Markus Flanagan (Michael), Karen Teliha (siostra Klara), Marla Maples (Lauren), Greg Joelson (Barry)
prod.: USA 2006 (76 min)
Nagroda publiczności na MFF w Atlancie’2006; Grand Prix na Gay&Lesbian International Film Festiwal w Austin’2006; nagroda publiczności na International Gay&Lesbian Film Festiwal w Barcelonie’2006; Nagroda Jury na Paris Cinéma Festival’2006
Annabelle siedemnastolatką, przysłaną tam przez matkę, panią senator, niewątpliwie za karę. Z miejsca obdarza jednak nauczycielkę gorącym uczuciem i w końcu przezwycięża jej opór przed fizyczną miłością, co jest o tyle łatwe, że Simone ma ukryte skłonności lesbijskie i mało interesującego, a w każdym razie nie zadowalającego jej partnera płci męskiej. Oczywiście, związek nauczycielki i uczennicy wywołuje falę plotek, pomówień oraz interwencję policji.
MAXIMO OLIVEROS ROZKWITA (Ang pagdadalaga ni Maximo Oliveros)
reż.: Auraeus Solito
scen.: Michiko Yamamoto
zdj.: Nap Jamir
muz.: Pepe Smith
w.: Nathan Lopez (Maxi), Soliman Cruz (Paco), J.R. Valentin (Victor), Neil Ryan Sese (Boy), Ping Medina (Bogs), Bodjie Pascua (sierżant), Elmo Redrico (Sarge), Ivan Camacho (Art)
prod.: Filipiny 2005 (100 min)
Nagroda za najlepszy debiut na MFF w Montrealu’2005; Grand Prix na International Gay&Lesbian Film Festival w Turynie’2006
Dwunastoletni Maximo żyje w slumsach Manili. Po śmierci matki przejął większość jej obowiązków. Pierze, gotuje i uśmiecha się najmilej jak potrafi. Ten chłopiec jest również dziewczynką, ale filipińskie slumsy od początku w pełni akceptują płciową inwersję Maximo. Nikt nie ma do chłopca pretensji o to, że jest gejem, nikt nie wysyła go do księdza ani lekarza.
NIĆ (Le fil)
reż.: Mehdi Ben Attia
scen.: Mehdi Ben Attia, Olivier Laneurie
zdj.: Sofian El Fani
muz.: Karol Beffa
w.: Antonin Stahly (Malik), Salim Kechiouche (Bilal), Claudia Cardinale (Sara), Driss Ramdi (Hakim), Ramla Ayari (Siryne), Rihab Mejri (Wafa), Lotfi Dziri (Abdelaziz)
prod.: Francja/Belgia/Tunezja 2009 (93 min)
30-letni Malik wraca z Francji do Tunezji po śmierci ojca. Zamieszkuje razem z matką) i podejmuje pracę architekta. Malik ukrywa przed światem swoją homoseksualność i odczuwa, że sieć własnych kłamstw coraz bardziej go więzi. Kiedy poznaje Bilala, przystojnego araba, który jest ogrodnikiem w posiadłości matki, zakochuje się w nim ze wzajemnością.
Film Mehdiego Ben Attii „Nić” promowany jest jako pierwszy gejowski film arabski.
NIEWIDZIALNY ŚWIAT (The World Unseen)
reż.: Shamin Sarif
scen.: Shamin Sarif
zdj.: Michael Downie
muz.: Richard Blackford
w.: Lisa Ray (Miriam), Sheetal Sheth (Amina), Parvin Dabas (Omar), Nandana Sen (Rehmat), David Dennis (Jacob), Grethe Fox (Madeleine), Colin Moss (De Witt), Natalie Becker (Farah), Rajesh Gopie (Sadru)
prod.: RPA/Anglia 2007 (94 min)
Nagroda publiczności na Miami Gay&Lesbian Film Festival’2008
Akcja filmu toczy się w Afryce w latach 50. Historia niebezpiecznej relacji między dwiema kobietami podczas rządów apartheidu. Główne bohaterki znacznie się od siebie różnią. Jedna walczy ze stereotypami, chodząc w spodniach i prowadząc kawiarnię. Druga to typowa gospodyni domowa z mężem, dwójką dzieci, nieśmiała, niepewna siebie. Kiedy się spotykają, zaczynają się prawdziwe perypetie życiowe.
PIĘKNO (Skoonheid)
reż.: Oliver Hermanus
scen.: Oliver Hermanus
zdj.: Jamie Ramsay
muz.: Ben Ludik
w.: Deon Lotz (François van Heerden), Charlie Keegan (Christian), Michelle Scott (Elena), Albert Maritz (Willem), Roeline Daneel (Anika), Sue Diepeveen (Marika)
prod.: RPA/Niemcy/Francja 2011 (105 min)
Queer Palm na MFF w Cannes’2011
Główny bohater "Piękna", François van Heerden (doskonały Deon Lotz), jest gejem. Sam jeszcze tego sobie nie uświadamia – wszak to ojciec rodziny, szanowany przedsiębiorca, wychowany w twardo stąpającej po ziemi afrykanerskiej społeczności. Swoje potrzeby i pragnienia uświadamia sobie nagle, oczarowany młodym Christianem, który pojawił się na weselu jego córki. Ale François nie jest w stanie wykonać odważnego ruchu, może jedynie śledzić chłopaka, podglądać go, gdy zaś spróbuje nawiązać kontakt, wypadnie bardziej jak urzędnik niż facet poszukujący bliskości. To wszystko doprowadzi do zaskakującej, gwałtownej kulminacji, gdy duszone emocje eksplodują.
POD PRĄD (Contracorriente)
reż.: Javier Fuentes - León
scen.: Javier Fuentes - León
zdj.: Mauricio Vidal
muz.: Selma Mutal Vermeulen
w.: Tatiana Astengo (Mariela), Manolo Cardona (Santiago), José Chacaltana (Héctor), Cindy Díaz (Isaura), Cristian Mercado (Miguel)
prod.: Peru/Kolumbia/Francja/Niemcy 2009 (100 min)
Nagroda za reżyserię na MFF w San Sebstian’2009; nagroda publiczności na Sundance Film Festival’2010; nagroda publiczności na Miami Film Festival’2010
Rybak o imieniu Miguel rozpoczyna sekretny romans z przybyłym do miasteczka tajemniczym artystą - Santiago. Namiętność kochanków zostaje pokazana bez wulgarnej dosadności, ale i przesadnego wstydu. Nie ulega również nadmiernej estetyzacji. Przepełniającemu kolejne spotkania podnieceniu towarzyszy często niepewność i zakłopotanie.
PODAJ MI DŁOŃ (Donne - moi la main)
reż.: Pascal - Alex Vincent
scen.: Pascal - Alex Vincent, Olivier Nicklaus, Martin Drouet
zdj.: Alexis Kavyrchine
muz.: Bernd Jestram, Ronald Lippock
w.: Alexandre Carril (Antoine), Victor Carril (Quentin), Anaïs Demoustier (Clémentine), Samir Harrag (Hakim), Katrin Sass (kobieta z pociągu), Fernando Ramallo (Angel)
prod.: Francja/Niemcy 2008 (80 min)
"Podaj mi dłoń" to biseksualne kino drogi. Wędrują 18-letni bliźniacy - Antoine (Alexandre Carril) i Quentin (Victor Carril). Z Francji do Hiszpanii. Na pogrzeb matki, której nie znali. Jeden z braci wyciąga drugiego z piekarni, gdzie ten pracuje z ojcem. Podróżują piechotą, autostopem, pociągiem na gapę. Najefektowniej wyglądają ukryci w wielkiej rurze leżącej na przyczepie ciężarówki. W tle zmieniają się krajobrazy i pory dnia.
Bracia - abyśmy ich nie mylili, jeden nosi czarny dres, drugi szary, poza tym Antoine ma bliznę nad lewą brwią - biją się, ale też wspierają. Dzielą się wszystkim, albo i nie, gdy są o siebie zazdrośni. Mają przygody – hetero i homoerotyczne - dają się uwieść, a nawet zgwałcić...
SHORTBUS
reż.: John Cameron Mitchell
scen.: John Cameron Mitchell
zdj.: Frank G. DeMarco
muz.: Yo La Tengo
w.: Sook-Yin Lee (Sophia), Paul Dawson (James), Lindsay Beamish (Severin), PJ DeBoy (Jamie), Peter Stickles (Caleb), Raphael Barker (Rob), Jay Brannan (Ceth), Justin Bond (as himself), Alan Mandell (burmistrz), Adam Hardman (Jesse), Ray Rivas (szabes goj), Bitch (as herself), Shanti Carson (Leah), Justin Hagan (Brad), Jan Hilmer (Nick)
prod.: USA 2006 (101 min)
Grand Prix na MFF w Zurichu’2006; nagrody za scenariusz i scenografię na MFF w Gijon’2006; nagroda publiczności na MFF w Atenach’2006
Jest to opowieść o kilku mieszkańcach Nowego Jorku, których tragiczne i komiczne losy łączą się w tytułowym klubie poligamicznej seksualności – Shortbus.
Sofia jest seksuolożką, która nigdy nie przeżyła orgazmu. Od lat udaje szczytowanie i ukrywa to przed mężem. Próbuje jej pomóc Severin, która na co dzień odgrywa przed mężczyznami rolę dominy i w ten sposób zarabia na życie. Klientami seksuolożki Sofii są Jamie i James, para gejów z wieloletnim stażem. James proponuje partnerowi miłosny trójkąt z młodym muzykiem Cethem, na co Jamie niechętnie się godzi. Intencje Jamesa wykraczają jednak poza wyrafinowane formy rozkoszy, o czym dowiadujemy się dzięki prywatnemu śledztwu, prowadzonemu przez podglądacza Caleba.
Film w sposób niepozbawiony inteligencji, smaku i poczucia humoru podejmuje temat seksualności, szczęścia oraz szczerości, a także związków międzyludzkich. Jest też formą odreagowania napięć, jakie narosły w Nowym Jorku zmęczonym polityką J.W. Busha po 11 września. Stawia również pytania o jasne i ciemne strony życia we współczesnej kulturze Zachodu, której centrum i zarazem symbolem jest miasto Nowy Jork.
ŚNIADANIE ZE SCOTEM (Breakfast with Scot)
reż.: Laurie Lynd
scen. (na pods. powieści Michaela Downinga): Sean Reycraft
zdj.: Dawid A. Makin
muz.: Robert Carli
w.: Tom Cavanagh (Eric McNally), Ben Shenkman (Sam), Noah Bernett (Scot), Benz Antoine (Greg Graham), Jeananne Goossen (Nula), Graham Greene (Bud Wilson), Travis Ferris (George Jr.), Fiona Reid (Mildred), Dylan Everett (Ryan), Robin Brûlé (Ms. Paul), Vanessa Thompson (Carla)
prod.: Kanada 2007 (95 min)
Grand Prix na International Gay&Lesbian Film Festiwal w Hamburgu’2008
Eric i Sam są parą. Eric jest dziennikarzem sportowym. W ich uporządkowane życie wkracza niespodziewanie jedenastoletni chłopiec Scot, którego matka, była dziewczyna brata Sama, umiera przedawkowując narkotyki. Sympatyczna perwersja filmu polega na odwróceniu ról - największą obawą Erica jest nie to, że chłopak wychowywany przez dwóch mężczyzn może zostać homoseksualistą, ale że on sam z powodu Scota może zmienić się w geja. Bo za geja się nie uważa - owszem, mieszka z facetem, a nawet prawdopodobnie wziął z nim ślub, ale wzbrania się przed wspólnymi wyjściami i publicznymi dowodami czułości, bo mógłby popsuć sobie wizerunek sportowego macho.
ZABIŁEM MOJĄ MATKĘ (J’ai tué ma mére)
reż.: Xavier Dolan
scen.: Xavier Dolan
zdj.: Stéphanie Anne Weber Biron
muz.: Nicholas Savard - L’Herbier
w.: Anne Dorval (Chantale), Xavier Dolan (Hubert), François Arnaud (Antonin), Suzanne Clément (Julie), Patricia Tulasne (Hélène)
prod.: Kanada 2009 (96 min)
Pewnego dnia Hubert zostaje zaproszony na obiad przez swoją nauczycielkę francuskiego - Julie, z którą szybko się zaprzyjaźnia. Jednocześnie chce się usamodzielnić i próbuje razem ze swoim chłopakiem Antoninem wynająć mieszkanie. Wszystkie plany niweczy decyzja rodziców o wysłaniu Huberta do szkoły z internatem.
ZUPEŁNIE INNY WEEKEND (Weekend)
reż.: Andrew Haigh
scen.: Andrew Haigh
zdj.: Urszula Pontikos
muz.: James Edward Barker
w.: Tom Cullen (Russell), Chris New (Glen), Vauxhall Jermaine (Damien), Laura Freeman (Jill), Kieran Hardcastle (Sam), Sarah Churm (Helen), Martin Arrowsmith (Martin), Jonathan Race (Jamie), Loreto Murray (Cathy), Joe Doherty (Justin)
prod.: Anglia 2011 (97 min)
Nagroda publiczności na Lesbian&Gay Film Festival w Toronto’2011; nagroda publiczności na Lesbian&Gay Film Festival w San Francisco’2011; Grand Prix na Lesbian&Gay Film Festival w Hamburgu’2011
W czasie weekendu Russell poznaje Glena w gejowskim klubie. Spotkanie się przedłuża, bo obaj rozmawiają ze sobą coraz bardziej szczerze. To, co miało być tylko przygodą na jedną noc, staje się czymś więcej, czymś wyjątkowym. Przez cały weekend, upijając się i biorąc narkotyki, opowiadając historie i uprawiając seks, mężczyźni lepiej się poznają. Sytuacja obu jest życiowo zdeterminowana, zmienia się jednak ich postawa emocjonalna, a to nie może pozostać bez wpływu na dalszy bieg życia.
