II nagroda w kat. dokumentów pełnometrażowych na MFF Rozstaje Europy w Lublinie' 2009
Kiedy w 1994 roku Talibowie ogłosili długą listę zakazów, jakich od teraz mają przestrzegać Afgańczycy, znalazły się tam między innymi następujące zapisy: nie wolno słuchać muzyki; nie wolno w żaden sposób utrwalać wizerunku człowieka; nie wolno puszczać latawców. Prawo to obowiązywało aż do roku 2002. W 2006 roku w Szkole Artystycznej w Kabulu odbył się miesięczny kurs filmowy "Kabul - moje miasto". Dwunastu najzdolniejszych uczniów - po raz pierwszy w życiu - dostało kamery oraz fachową pomoc. I nic więcej. Sami proponowali, o czym chcą robić filmy, jaki Kabul pokazać. Nie filmowali ani drutów kolczastych, ani posterunków policji, baz wojskowych, Talibów czy Amerykanów. Skierowali obiektywy na najbliższą codzienność - na dzieci sąsiadów, na wszechobecne latawce i na siebie samych. "Latawce" stały się dzięki temu zapisem współczesnego Kabulu z perspektywy afgańskiego siedemnastolatka.
