JANKO MUZYKANT reż.: Ryszard Ordyński; scen. (na podst. noweli Henryka Sienkiewicza) : Ferdynand Goetel ; zdj.: Zbigniew Gniazdowsk; Polska 1930 ( min)
w.: Stefek Rogulski/Witold Conti (Janko muzykant), Maria Malicka (Ewa Korecka), Adolf Dymsza (Florek), Kazimierz Krukowski (Lopek), Wiesław Gawlikowski (prof. muzyki), Aleksander Żabczyński (dziedzic Zaruba), Tekla Trapszo (matka Janka), Antoni Bednarczyk (ekonom), Stanisław Sielański (kelner)

Muzykę do filmu wykona na żywo taper - Maciej Cugowski

Do opowiadania Sienkiewicza dopisano ciąg dalszy: Janek skazany zostaje przez sąd na pobyt w domu poprawczym; po pewnym czasie ucieka z niego, a nie zastawszy matki, udaje się do Warszawy. Niezaradny i obcy w nowym środowisku znajduje przyjaciół w dwu dzieciach ulicy. Spryt i energia nowych towarzyszy życia dopomagają mu do oddania się umiłowanej muzyce . . . jako grajek uliczny i kawiarniany zdobywa popularność i sławę, a w końcu zaznajamia mu w poważnej już pracy na polu muzycznym. W decydującej jednak chwili, na popisie przed gronem znawców - dosięga Janka jego przeszłość. Zazdrosny o Ewę dziedzic Zaruba demaskuje Janka. Aresztowany pod zarzutem zbrodni podczas ucieczki z domu poprawy dostaje się przed sąd. Zeznania dawnych towarzyszy uniewinniają go. Mimo to myśli o samobójstwie, ale powrót matki, przywiązanie przyjaciół i miłość Ewy wracają mu wiarę w siebie i ochotę do życia.